Ιρλανδία - Ιέρνη
«Éire (Ιρλανδικά), Ireland (Αγγλικά), Ιουερνία ή Ιέρνη (Αρχαία Ελληνικά), Hibernia (Λατινικά). Είναι ένα μεγάλο νησί της βορειοδυτικής Ευρώπης δυτικά από τη Μεγάλη Βρετανία, με έκταση 84.421 Km². Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους είναι πεδινό ή λοφώδες. Υπάρχουν μόνο κάποια χαμηλά βουνά στην περιφέρεια του νησιού, με το μεγαλύτερο να έχει ύψος 1.039 μ. Το σπουδαιότερο τουριστικό αξιοθέατο είναι οι βράχοι του Μοχέρ, μια απόκρημνη ακτή που κόβει την ανάσα στη περιοχή Μπέρεν με θέα τον Ατλαντικό . Το μήκος τους εκτείνεται στα 8 Km και το μεγαλύτερο ύψος στο Χαγκς Χεντ φθάνει στα 214 μέτρα». Βικιπαίδεια. Σκέφτομαι ότι οι βράχοι αυτοί μάλλον είναι αποτέλεσμα ρήγματος και καταβύθισης μεγάλης επιφάνειας εδάφους κατά την προϊστορική και πλέον εποχή .
«Κατά την πλειστόκαινο εποχή 1,8 έως 0,01 εκατ. χρόνια πριν, η παγοκάλυψη των ηπείρων έφτασε μέχρι τον 40στό παράλληλο του βορείου και του νοτίου ημισφαιρίου. Το ανθρώπινο είδος εξελίχθηκε στην σημερινή του μορφή κατά την διάρκεια της πλειστόκαινου στην οποία κυριάρχησε ο Homo Erectus. Το τέλος αυτής της εποχής τοποθετείται μεταξύ 12.000 και 11.000 ετών πριν από σήμερα και συμπίπτει με το τέλος της μεγάλης παγετωνικής περιόδου, αλλά και το τέλος της παλαιολιθικής εποχής.»Αγγελική Φωτιάδη καθηγήτρια
Μέχρι τότε η Ιρλανδία είχε λιγοστούς κατοίκους των πάγων. Aνθρώπινη παρουσία δασόβιων φυλών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, εντοπίζεται από την μεσολιθική περίοδο (8.000 π.χ.). Αργότερα, αρκετά μετά το λιώσιμο των πάγων και την εμφάνιση του εδάφους, περί το 3.800 π.χ., άρχισαν μεταναστευτικές ροές ανθρώπων από την ακάλυπτη ζώνη που γνώριζαν την καλλιέργεια της γης. Όταν ανακαλύφθηκαν τα κοιτάσματα κασσίτερου (Ιρλανδία και Βρετανία ονομάζονταν Κασσιτερίδες νήσοι) άρχισε και άλλο κύμα μετανάστευσης αλλά και εισβολών.
Οι Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς ονομάζουν το νησί «ΙΕΡΝΗ». Στα Ελληνικά ΙΕΡΝΗ σημαίνει Ιερά Νήσος.
Ο Αριστοτέλης γράφει ότι στον ωκεανό πέρα από τις στήλες του Ηρακλή, πέρα από την Κελτική, είναι δύο νησιά πολύ μεγάλα που ονομάζονται Βρετανικά, η Αλβιών και η Ιέρνη.
Ο Διόδωρος Σικελιώτης την ονομάζει Ίριδα. «Το νησί Ίρις κατελήφθη από Βρετανούς οι οποίοι ήσαν κανίβαλοι».
Ο Στράβων την ονομάζει Ιέρνη και λέει ότι είναι το πιο απομακρυσμένο νησί από την Κελτική προς τον βορά. Ήταν πολύ κρύο για να μην είναι σχεδόν κατοικήσιμο. Τα μέρη πέρα από αυτό ήταν απολύτως ακατοίκητα. Η αναφερόμενη απόσταση από την Κελτική είναι 500 στάδια. Ταυτοχρόνως αναφέρει ότι: Οι κατοικούντες αυτή (την Ιέρνη) είναι οι αγριότεροι των Βρετανών, όντες ανθρωποφάγοι και πολυφάγοι, θεωρώντες καλό να τρώνε τους τελευτήσαντες πατέρες και να συνουσιάζονται φανερώς και με τις άλλες γυναίκες και με τις μητέρες και τις αδελφές. Και λέγουμε αυτά ούτως, χωρίς να έχουμε αξιοπίστους μάρτυρες.
«Εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι περὶ τὴν Βρεττανικὴν νῆσοι μικραί· μεγάλη δ΄ ἡ Ἰέρνη πρὸς ἄρκτον αὐτῆι παραβεβλημένη͵ προμήκης μᾶλλον [ἢ]πλάτος ἔχουσα. περὶ ἧς οὐδὲν ἔχομεν λέγειν σαφὲς πλὴν ὅτι ἀγριώτεροι τῶν Βρεττανῶν ὑπάρχουσιν οἱ κατοικοῦντες αὐτήν͵ ἀνθρωποφάγοι τε ὄντες καὶ πολυφάγοι͵ τούς τε πατέρας τελευτήσαντας κατεσθίειν ἐν καλῶι τιθέμενοι καὶ φανερῶς μίσγεσθαι ταῖς τε ἄλλαις γυναιξὶ καὶ μητράσι καὶ ἀδελφαῖς. καὶ ταῦτα δ΄ οὕτω λέγομεν ὡς οὐκ ἔχοντες ἀξιοπίστους μάρτυρας· καίτοι τό γε τῆς ἀνθρωποφαγίας καὶ Σκυθικὸν εἶναι λέγεται͵ καὶ ἐν ἀνάγκαις πολιορκητικαῖς καὶ Κελτοὶ καὶ Ἴβηρες καὶ ἄλλοι πλείους ποιῆσαι τοῦτο λέγονται». Στράβωνος Γεωγραφικά Δ 5.4
Ο Pomponius Mela την ονομάζει Iverna. Ο Πλίνιος Ιρλανδία. Ο Solinus, Hibernia προσθέτοντας ότι δεν υπάρχουν φίδια εκεί.
Οι αρχές της Ιέρνης πρέπει να ήταν Έλληνες ή Φοίνικες, είτε από την μητρόπολη είτε από την Καρχηδόνα. Όμως, όσο νωρίς μπορούμε να ακολουθήσουμε την γραμμή από την Καρχηδόνα μέσω Ισπανίας στην Ιρλανδία, δεν βρίσκουμε ίχνη μόνιμης κατοίκησης ή ανάμειξης αίματος.
«Ιέρνη, νήσος εν τω πέρατι προς δυσμάς – το εθνικόν Ιερναίος» Στέφ. Βυζάντιος.
«Των δ’ Βρετανικών νήσων η μεγίστη καλουμένη Αλβίων την περίμετρον έχει σταδίων τρισμυρίων εννακισχιλίων, η δ’ Ιέρνη αναλόγως ταύτης μείζω».Γεωγραφικά» αδέσποτα, frgm. 1,8.
Σε κείμενα του 4ου αιώνα π.Χ. αναφέρονται τα νησιά Αλβίων και Ιέρνη.
Οι κάτοικοι ονομάζονται Ιερναίος-Ιερναία που στην Ελληνική καταλήγει σε Λερναίος-Λερναία. Πάει το μυαλό σας πουθενά;
Περί της καταγωγής των λαών αυτών μας πληροφορούν τα Ιρλανδικά και τα Βρετανικά χρονικά.
Λαοί που κατοίκησαν την Ιρλανδία.
- Η Κέσσαιρ, θυγατέρα του Μπίθ, υιού του Νώε, κατέλαβε το νησί, σαράντα ημέρες προ του Κατακλυσμού.
- «Ο Παρθόλων, υιός του Σέρα το 1484 π.χ. έφθασε εκ της χώρας των Ελλήνων τριακόσια έτη μετά τον Κατακλυσμό». Τζιράλτους ντε Μπάρι (History and Topography of Irland)
- Ο Νέμεδος, υιός του Άγκνομαιν εκ των Ελλήνων της Σκυθίας εις το τέλος τριάντα ετών μετά τον Παρθόλωνα.
- Έπειτα οι Φιρμπόλγκ (Fir Bolg) .
- Έπειτα οι Φίρ Ντόμναν και την ίδια περίοδο οι Γαελιανοί.
- Έπειτα οι Τουάθα ντε Ντανάν (Thuatha de Danann). «Μετά τον Τρωικό Πόλεμο, έφθασε στο Νησί ο λαός των Δαναών, άνθρωποι θείας καταγωγής με ρομφαίες και δόρατα, καθώς και την «πέτρα της μοίρας» που έφεραν από το Σπήλαιο του Διός στο το όρος Ίδη της Κρήτης, όπου ο Βασιλιάς Μίνωας ο Α’ αγρυπνούσε κάθε εννιά χρόνια καθισμένος πάνω της, περιμένοντας την επιφοίτηση του προγόνου του του Διός, για να νομοθετήσει και να κυβερνά σωστά το λαό του. Αργότερα οι Βασιλείς της Νήσου κάθονταν πάνω σ’ αυτήν την «πέτρα» περιμένοντας τη Θεία έμπνευση». Φ. Ζιρώ και Ζ. Ροθ (Γενική Μυθολογία). Όπως περιγράφεται στο Lebor Gabála Érenn (Βιβλίο των Εισβολών), οι Tuatha Dé Danann είναι η πέμπτη φυλή που εισβάλλει στην Ιρλανδία και φθάνουν μετά τους Fir Bolg που κατάγονται από την Ελλάδα και πριν από τους Μιλήσιους (ή γιους του Míl) που κατάγονται από την Ισπανία.
«Οι Tuatha Dé Danann ήσαν θεοί των προχριστιανικών Ιρλανδών που κατοικούσαν στη γη πριν από τον ερχομό των Μιλήσιων. Όταν οι χριστιανοί μοναχοί άρχισαν τον προσηλυτισμό, αυτοί οι θεοί και οι θεές υποβιβάστηκαν σε ήρωες και ηρωίδες, αν και απέμεναν πολλά για να δείξουν τις θεϊκές τους ικανότητες». Peter Berresford Ellis (Λεξικό της Ιρλανδικής Μυθολογίας).
Υπάρχει επίσης η θεωρία ότι οι Tuatha Dé Danann ήσαν πρώην άγγελοι από τη γη της Χαναάν. Σύμφωνα με τον διάσημο Ιρλανδό ποιητή W. B. Yeats, «υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι είναι πεσμένοι άγγελοι».
Οι χριστιανοί τους ονόμασαν plebes deorum (άνθρωποι των θεών). - Έπειτα, οι υιοί του Μίλ (Μιλήσιοι).
- Στην συνέχεια εισέβαλαν οι Κέλτες (7oς π. Χ. αιώνας) τους οποίους ακολούθησαν οι Πίκτοι (Κελτική φυλή και αυτοί).
- Τέλος οι Αγγλοσάξονες οι οποίοι εμφανίστηκαν στο νησί κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
- Στο ιρλανδικό βιβλίο Leadharcadhal αναφέρεται ότι «περί το 1240 π.Χ. έφθασαν στο νησί της κόρης τους της Ίριδος, ο Θαύμας, θεός του Πόντου και η Ηλέκτρα κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης».
Στη συλλογή «Αρχαίες Ιρλανδικές Ιστορίες» αναφέρεται ότι οι Δαναοί που ζούσαν στα βόρεια νησιά έγιναν οι σοφότεροι της ανθρωπότητος. Έκτισαν τέσσερις πόλεις: τη Φαλιά, τη Γοριά, τη Μυριά και την Φιδιά.
Η παρουσία των Αρχαίων Ελλήνων στην Ιρλανδία πιστοποιείται και από τις ελληνικές ονομασίες Πόλεων, Ποταμών, Νήσων και Ομάδων Ανθρώπων που διατηρούσε η Νήσος κατά την Κελτική και Ρωμαϊκή περίοδο. Τις ονομασίες αυτές τις καταγράφει ο πρώτος που χαρτογράφησε την Ιρλανδία, ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος από την Αλεξάνδρεια (108-168 μ.Χ.).
Στην Ιρλανδία η θρησκεία των Δρυίδων επικράτησε μέχρι τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
«οι θρησκευτικές τελετές των Κελτών και των Γαλατών ήσαν ίδιες με τις Ελληνικές, ενώ στην γλώσσα όπου έψελναν οι Δρυΐδες ήτο επίσης η Ελληνική… Αλλά και οι Ρωμαίοι αξιωματικοί συνεννοούντο με τους ιερείς των Κελτών τους Δρυΐδες στην Ελληνική.» Ιούλιος Καίσαρ (Περί του Γαλατικού Πολέμου).
Το 430 μ.Χ. επισκέφθηκε το Νησί ο Επίσκοπος Πατρίκιος από την Σκωτία και δίδαξε το Χριστιανισμό.
Η παρουσία των Αρχαίων Ελλήνων στην Ιρλανδία πιστοποιείται και από τις ελληνικές ονομασίες Πόλεων, Ποταμών, Νήσων και Ομάδων Ανθρώπων που διατηρούσε η Νήσος κατά την Κελτική και Ρωμαϊκή περίοδο. Τις ονομασίες αυτές τις καταγράφει ο πρώτος που χαρτογράφησε την Ιρλανδία, ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος από την Αλεξάνδρεια (108-168 μ.Χ.).
Στην Ιρλανδία η θρησκεία των Δρυίδων επικράτησε μέχρι τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
«οι θρησκευτικές τελετές των Κελτών και των Γαλατών ήσαν ίδιες με τις Ελληνικές, ενώ στην γλώσσα όπου έψελναν οι Δρυΐδες ήτο επίσης η Ελληνική… Αλλά και οι Ρωμαίοι αξιωματικοί συνεννοούντο με τους ιερείς των Κελτών τους Δρυΐδες στην Ελληνική.» Ιούλιος Καίσαρ (Περί του Γαλατικού Πολέμου).
Το 430 μ.Χ. επισκέφθηκε το Νησί ο Επίσκοπος Πατρίκιος από την Σκωτία και δίδαξε το Χριστιανισμό.
Πενήντα χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Δουβλίνου στην κομητεία Meath, βρίσκεται το μεγαλύτερο μεταλλείο ψευδαργύρου και μολύβδου της Ευρώπης. Ένας λόφος του μεταλλείου, ο λόφος Tara (κελτοϊρλανδικά: Temair na Ri, «Λόφος των Βασιλέων») που βρίσκεται κοντά στον ποταμό Boyne, είναι το πιο ενδιαφέρον αρχαιολογικό μέρος της Ιρλανδίας που έρχεται από την νεολιθική εποχή. Στον λόφο αυτό βρίσκεται η πέτρα της μοίρας που λέγεται και κάθισμα των βασιλέων. Σ΄αυτήν κάθονταν οι βασιλείς και περίμεναν τη φώτιση του Θεού. Πιθανότατα είναι η ίδια πέτρα που έφεραν οι Έλληνες Δαναοί από το Σπήλαιο του Διός της Κρήτης. Στον ίδιο λόφο και τα αρχαία μνημεία, φρούριο των βασιλέων (Raith na Ríogh), νεολιθικός τάφος γνωστός ως ανάχωμα των ομήρων (Dumha na nGiall), και φρούριο γνωστό ως οχυρό του Laoghaire (Raith Laoghaire).
Στην περιοχή Brú na Bóinne (Bru na Boyne), (αρχοντικό ή παλάτι ή έπαυλις του/της Μπόιν ή Μποάν) ρέει ο ποταμός Boyne. Σε μια στροφή του συναντάμε μεγαλιθικά κτίσματα που χρονολογούνται από την Νεολιθική εποχή όπως, το Newgrange, το Knowth, το Dowth, καθώς και άλλα μικρότερα, τα οποία είναι αρχαιότερα του Stonehenge της Αγγλίας, των πυραμίδων της Gizas και φυσικά της Ακρόπολης του Περικλή και του Φειδία.
Βάσει των αρχαιολογικών ευρημάτων η ηλικία τους είναι μεταξύ των 5.000 και 6.000 ετών. Η τοποθεσία αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1993. Οι Ιρλανδοί Αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι είναι κατασκευάσματα των Δρυίδων. Τον Δρυϊδισμό έφεραν στην Γαλλία οι Έλληνες κάτοικοι της Μασσαλίας. Δρυς είναι το δέντρο βαλανιδιά. Είναι γνωστή η ονομασία των νυμφών που ζούσαν στο δάσος των Δρυμώνων, οι Δρυάδες.
Στην περιοχή Brú na Bóinne (Bru na Boyne), (αρχοντικό ή παλάτι ή έπαυλις του/της Μπόιν ή Μποάν) ρέει ο ποταμός Boyne. Σε μια στροφή του συναντάμε μεγαλιθικά κτίσματα που χρονολογούνται από την Νεολιθική εποχή όπως, το Newgrange, το Knowth, το Dowth, καθώς και άλλα μικρότερα, τα οποία είναι αρχαιότερα του Stonehenge της Αγγλίας, των πυραμίδων της Gizas και φυσικά της Ακρόπολης του Περικλή και του Φειδία.
Βάσει των αρχαιολογικών ευρημάτων η ηλικία τους είναι μεταξύ των 5.000 και 6.000 ετών. Η τοποθεσία αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1993. Οι Ιρλανδοί Αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι είναι κατασκευάσματα των Δρυίδων. Τον Δρυϊδισμό έφεραν στην Γαλλία οι Έλληνες κάτοικοι της Μασσαλίας. Δρυς είναι το δέντρο βαλανιδιά. Είναι γνωστή η ονομασία των νυμφών που ζούσαν στο δάσος των Δρυμώνων, οι Δρυάδες.
Το Newgrange κτίστηκε την Λίθινη Εποχή πριν από περίπου 5.500 χρόνια. Η οροφή του πρέπει να ανακατασκευάστηκε και στεγανοποιήθηκε το 2.500 π.χ. όπως έδειξε εξέταση των υλικών της με την μέθοδο ραδιοάνθρακα. Ελαφρώς ελλειψοειδές, έχει μεγάλη διάμετρο 85,3 μ. μικρή 78,6 μ. ύψος 13,4 μ. και έκταση 1 στρέμμα. Ο 18,95 μέτρων διάδρομος οδηγεί σε έναν σταυροειδή θάλαμο με 3 εσοχές. Περιβάλλεται από 97 μεγάλους λίθους που ζυγίζουν από δύο ως πέντε τόνους. Σε μερικούς από αυτούς είναι χαραγμένες σπείρες, σχέδια σε σχήμα V, ορθογώνια, τρίγωνα, καμπύλες, κύκλοι και άλλα σχήματα, σύμβολα της λεγομένης «μεγαλιθικής τέχνης», με εντυπωσιακότερη την πέτρα της εισόδου.
«οι αρχιτέκτονες, οι καλλιτέχνες και οι τεχνίτες του Νιούγκραντζ πρέπει να είχαν ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο» Μάικλ Ο’ Κέλι, καθηγητής πρώτος ανασκαφέας.
Κάθε χρόνο, στην ανατολή του χειμερινού ηλιοστασίου, τουρίστες επιλεγμένοι κατόπιν κλήρωσης, συρρέουν στο Νιούγκραντζ για να δουν ένα πραγματικά εντυπωσιακό έργο, ένα αριστούργημα μηχανικής της Λίθινης Εποχής. Ο διάδρομος και ο θάλαμος ευθυγραμμίζονται με τον ανατέλλοντα ήλιο και η ακτίνα του φωτίζει για μερικά λεπτά τα έγκατα του μνημείου. Με ακρίβεια, οι αρχαίοι κατασκευαστές ευθυγράμμισαν τον διάδρομο και το θάλαμο ταφής με το σημείο του ορίζοντα που ανατέλλει ο ήλιος εκείνη την ημέρα. Ένα άνοιγμα πάνω από την είσοδο (φεγγίτης) επιτρέπει στην ακτίνα να φτάσει μέχρι το εσώτατο σημείο.
«οι αρχιτέκτονες, οι καλλιτέχνες και οι τεχνίτες του Νιούγκραντζ πρέπει να είχαν ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο» Μάικλ Ο’ Κέλι, καθηγητής πρώτος ανασκαφέας.
Κάθε χρόνο, στην ανατολή του χειμερινού ηλιοστασίου, τουρίστες επιλεγμένοι κατόπιν κλήρωσης, συρρέουν στο Νιούγκραντζ για να δουν ένα πραγματικά εντυπωσιακό έργο, ένα αριστούργημα μηχανικής της Λίθινης Εποχής. Ο διάδρομος και ο θάλαμος ευθυγραμμίζονται με τον ανατέλλοντα ήλιο και η ακτίνα του φωτίζει για μερικά λεπτά τα έγκατα του μνημείου. Με ακρίβεια, οι αρχαίοι κατασκευαστές ευθυγράμμισαν τον διάδρομο και το θάλαμο ταφής με το σημείο του ορίζοντα που ανατέλλει ο ήλιος εκείνη την ημέρα. Ένα άνοιγμα πάνω από την είσοδο (φεγγίτης) επιτρέπει στην ακτίνα να φτάσει μέχρι το εσώτατο σημείο.
«Το Μπρου να Μπόϊν ανήκε στον θεό Ντάγκντα ηγέτη του προκελτικού Πανθέου, στην σύζυγό του Μποάν που έδωσε το όνομά της στον ποταμό Μπόιν και στον γυιό τους Οένγκους.
Κατάγονταν από τους Τουάθα-Ντε-Ντανάν, (λαός των Δανάν-Δαναών) ο οποίος κατοικούσε στην Ιρλανδία πριν από τον ερχομό των Γαέλων-Κελτών και αποσύρθηκε στους λόφους και στα φρούρια όπου κατοικούσαν νεράιδες. Θεωρούνταν υπερφυσικά όντα και τα έργα τους ξεπερνούσαν τη δύναμη των θνητών». Μάικλ Ο’ Κέλι, καθηγητής ανασκαφέας.
Το μνημείο ανακαλύφθηκε το 1699 όταν ο ιδιοκτήτης της γης Charles Champbell χρειάστηκε πέτρες και οδήγησε τους εργάτες του σε αυτό το σημείο.
Πρώτος μετά την ανακάλυψη μπήκε ο Ουαλός μελετητής και αρχαιολόγος Edward Lhwyd, το περιέγραψε και κατέγραψε τα ευρήματα πριν αρχίσει η ανασκαφή. Σε επιστολή του της 15ης Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι στο έδαφος υπήρχαν οστά θηρίων, για τα οποία διευκρινίζει αργότερα ότι έμοιαζαν με οστά και κομμάτι από κέρατο μεγάλων ελαφιών. Επιπλέον αναφέρει ότι στην με διάμετρο 32 μ. οροφή του, ήταν στημένος ένας τεράστιος λίθος-κολώνα η οποία όμως δεν βρέθηκε αργότερα.
Ο sir Thomas Molyneux καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου που μπήκε δεύτερος λίγο μετά τον Lhwyd, μιλά για δύο άκαυτους σκελετούς στο έδαφος κατά το άνοιγμα του τύμβου. ‘Όπως του διηγήθηκε ο Charles Campbell, "κατά την ανακάλυψη βρέθηκαν κρανίο και οστά ενός άνδρα πάνω σε μια κόγχη και στο έδαφος τα οστά άλλου ανθρώπου." Οπωσδήποτε πρόκειται για την ταφή ενός αξιόλογου προσώπου, κοντά στον οποίο είχε ενταφιαστεί και η σύζυγος του. Προφανώς ήταν σπουδαίος κυνηγός και αυτό δικαιολογεί την ύπαρξη οστών ελαφιών στον χώρο τα οποία τοποθετήθηκαν προς τιμήν του.
Κατάγονταν από τους Τουάθα-Ντε-Ντανάν, (λαός των Δανάν-Δαναών) ο οποίος κατοικούσε στην Ιρλανδία πριν από τον ερχομό των Γαέλων-Κελτών και αποσύρθηκε στους λόφους και στα φρούρια όπου κατοικούσαν νεράιδες. Θεωρούνταν υπερφυσικά όντα και τα έργα τους ξεπερνούσαν τη δύναμη των θνητών». Μάικλ Ο’ Κέλι, καθηγητής ανασκαφέας.
Το μνημείο ανακαλύφθηκε το 1699 όταν ο ιδιοκτήτης της γης Charles Champbell χρειάστηκε πέτρες και οδήγησε τους εργάτες του σε αυτό το σημείο.
Πρώτος μετά την ανακάλυψη μπήκε ο Ουαλός μελετητής και αρχαιολόγος Edward Lhwyd, το περιέγραψε και κατέγραψε τα ευρήματα πριν αρχίσει η ανασκαφή. Σε επιστολή του της 15ης Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι στο έδαφος υπήρχαν οστά θηρίων, για τα οποία διευκρινίζει αργότερα ότι έμοιαζαν με οστά και κομμάτι από κέρατο μεγάλων ελαφιών. Επιπλέον αναφέρει ότι στην με διάμετρο 32 μ. οροφή του, ήταν στημένος ένας τεράστιος λίθος-κολώνα η οποία όμως δεν βρέθηκε αργότερα.
Ο sir Thomas Molyneux καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου που μπήκε δεύτερος λίγο μετά τον Lhwyd, μιλά για δύο άκαυτους σκελετούς στο έδαφος κατά το άνοιγμα του τύμβου. ‘Όπως του διηγήθηκε ο Charles Campbell, "κατά την ανακάλυψη βρέθηκαν κρανίο και οστά ενός άνδρα πάνω σε μια κόγχη και στο έδαφος τα οστά άλλου ανθρώπου." Οπωσδήποτε πρόκειται για την ταφή ενός αξιόλογου προσώπου, κοντά στον οποίο είχε ενταφιαστεί και η σύζυγος του. Προφανώς ήταν σπουδαίος κυνηγός και αυτό δικαιολογεί την ύπαρξη οστών ελαφιών στον χώρο τα οποία τοποθετήθηκαν προς τιμήν του.
Πράγματι, κατά την ανασκαφή στο Newgrange τη δεκαετία του 1970 από τον Μάικλ Ο’ Κέλι, σε μια κόγχη διακοσμημένη με περίτεχνα λαξευμένες πέτρες βρέθηκαν τα άκαυτα οστά ενός μεσήλικα άνδρα, που θάφτηκε το 3200 π.Χ. στο κέντρο αυτού του πανίσχυρου τύμβου, τον οποίο ονόμασαν NG10.
Η Dr Lara Cassidy και οι συνεργάτες της γενετιστές από το Trinity College του Δουβλίνου, κατάφεραν να εξαγάγουν DNA από το πετρώδες οστό του NG10 το οποίο υποδεικνύει ότι, είχε γονείς τόσο στενά συνδεδεμένους που πρέπει να ήταν αδερφός και αδερφή ή γονέας και παιδί. Αποκαλύπτει επίσης την ασυνήθιστη καταγωγή του. Σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, η Cassidy και οι συνεργάτες της υποστηρίζουν ότι ήταν γιος μιας αιμομικτικής ένωσης. Το ότι έχει θαφτεί σε έναν τόσο εξέχοντα τάφο καταδεικνύει μια κληρονομική άρχουσα τάξη. «Τέτοια ζευγαρώματα είναι ταμπού σχεδόν παγκοσμίως, με πολύ λίγες εξαιρέσεις». Αυτές οι εξαιρέσεις περιλαμβάνουν Αιγύπτιους Φαραώ, οι οποίοι θεωρούνταν θεότητες που έπρεπε να παντρευτούν ο ένας τον άλλον. Τα βασιλικά αδέρφια στη Χαβάη και στην αυτοκρατορία των Ίνκας ήταν επίσης γνωστό ότι παντρεύονταν για συγκέντρωση δύναμης σε μια οικογένεια. "Πιστεύω ότι βλέπουμε μια παρόμοια κοινωνική δυναμική να παίζει μεταξύ των αποίκων της Νεολιθικής Ιρλανδίας", λέει η Cassidy.
O George Petrie (1790 –1866) Ιρλανδός αρχαιολόγος, ζωγράφος και αντικέρ ο οποίος επέβλεψε τις συλλογές της Royal Irish Academy και του National Museum of Ireland, αποδίδει την κατασκευή του Newgrange και των άλλων μνημείων της περιοχής στον λαό των Δαναών.
Η Dr Lara Cassidy και οι συνεργάτες της γενετιστές από το Trinity College του Δουβλίνου, κατάφεραν να εξαγάγουν DNA από το πετρώδες οστό του NG10 το οποίο υποδεικνύει ότι, είχε γονείς τόσο στενά συνδεδεμένους που πρέπει να ήταν αδερφός και αδερφή ή γονέας και παιδί. Αποκαλύπτει επίσης την ασυνήθιστη καταγωγή του. Σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, η Cassidy και οι συνεργάτες της υποστηρίζουν ότι ήταν γιος μιας αιμομικτικής ένωσης. Το ότι έχει θαφτεί σε έναν τόσο εξέχοντα τάφο καταδεικνύει μια κληρονομική άρχουσα τάξη. «Τέτοια ζευγαρώματα είναι ταμπού σχεδόν παγκοσμίως, με πολύ λίγες εξαιρέσεις». Αυτές οι εξαιρέσεις περιλαμβάνουν Αιγύπτιους Φαραώ, οι οποίοι θεωρούνταν θεότητες που έπρεπε να παντρευτούν ο ένας τον άλλον. Τα βασιλικά αδέρφια στη Χαβάη και στην αυτοκρατορία των Ίνκας ήταν επίσης γνωστό ότι παντρεύονταν για συγκέντρωση δύναμης σε μια οικογένεια. "Πιστεύω ότι βλέπουμε μια παρόμοια κοινωνική δυναμική να παίζει μεταξύ των αποίκων της Νεολιθικής Ιρλανδίας", λέει η Cassidy.
O George Petrie (1790 –1866) Ιρλανδός αρχαιολόγος, ζωγράφος και αντικέρ ο οποίος επέβλεψε τις συλλογές της Royal Irish Academy και του National Museum of Ireland, αποδίδει την κατασκευή του Newgrange και των άλλων μνημείων της περιοχής στον λαό των Δαναών.
«Η σύγκριση του DNA του NG10 και άλλων ταφών της νεολιθικής εποχής με το DNA ανθρώπων που ζούσαν στο νησί αιώνες νωρίτερα δείχνει ότι νεολιθικοί αγρότες έφτασαν στην Ιρλανδία ως μέρος μιας μαζικής μετανάστευσης και σύντομα κατέλυσαν ή εξάλειψαν τη γενετική κληρονομιά παλαιότερων κυνηγών-τροφοσυλλεκτών» λέει ο γενετιστής Daniel Bradley.
Θεωρώ ότι το μνημείο αρχικά αποτελούσε ένα ναό της εποχής, ένα τελετουργικό τόπο όπως πολλοί μελετητές έχουν πει, πριν χρησιμοποιηθεί για ενταφιασμό σημαντικών προσώπων. Αυτή η ετήσια είσοδος του ήλιου στο Newgrange μπορεί να ερμηνευτή και σαν το σμίξιμο του αρσενικού με το θηλυκό. Τον πρώτο και αιώνιο νόμο της φύσης, το αυξάνεστε και πληθύνεστε της Γραφής. Ο πατέρας θεός ήλιος γονιμοποιεί την θεά μάνα Γη η οποία με το πέρασμα του χειμώνα, θα αρχίσει πάλι να γεννά τους καρπούς της. Άλλωστε η κατασκευή ως είναι δεν παραπέμπει σε γυναικεία γεννητικά όργανα; Από ένα άνοιγμα τον φεγγίτη εισέρχεται η ακτίνα, περνά τον διάδρομο και καταλήγει σε ένα άνοιγμα στο βάθος που θα μπορούσε να παριστά την μήτρα.
Ήταν μια ταξιδιωτική εμπειρία με γνώσεις που αποκτήθηκαν από τις εξιστορήσεις του ξεναγού, τις περιγραφές και αναφορές του ανασκαφέα Michael J. O΄Kelly στο βιβλίο του «Newgrange ARCHAEOLOGY, ART AND LEGEND» που μου δώρισαν, καθώς και στοιχεία από επίσημες ιστοσελίδες.
Στην Ιρλανδία υπάρχει πλήθος άλλων σημαντικών αρχαιολογικών μνημείων όπως πύργοι, κάστρα, τύμβοι κλπ, αλλά και αξιοθέατα που δημιούργησε η φύση τα οποία δεν πρόλαβα να επισκεφθώ.
Θεωρώ ότι το μνημείο αρχικά αποτελούσε ένα ναό της εποχής, ένα τελετουργικό τόπο όπως πολλοί μελετητές έχουν πει, πριν χρησιμοποιηθεί για ενταφιασμό σημαντικών προσώπων. Αυτή η ετήσια είσοδος του ήλιου στο Newgrange μπορεί να ερμηνευτή και σαν το σμίξιμο του αρσενικού με το θηλυκό. Τον πρώτο και αιώνιο νόμο της φύσης, το αυξάνεστε και πληθύνεστε της Γραφής. Ο πατέρας θεός ήλιος γονιμοποιεί την θεά μάνα Γη η οποία με το πέρασμα του χειμώνα, θα αρχίσει πάλι να γεννά τους καρπούς της. Άλλωστε η κατασκευή ως είναι δεν παραπέμπει σε γυναικεία γεννητικά όργανα; Από ένα άνοιγμα τον φεγγίτη εισέρχεται η ακτίνα, περνά τον διάδρομο και καταλήγει σε ένα άνοιγμα στο βάθος που θα μπορούσε να παριστά την μήτρα.
Ήταν μια ταξιδιωτική εμπειρία με γνώσεις που αποκτήθηκαν από τις εξιστορήσεις του ξεναγού, τις περιγραφές και αναφορές του ανασκαφέα Michael J. O΄Kelly στο βιβλίο του «Newgrange ARCHAEOLOGY, ART AND LEGEND» που μου δώρισαν, καθώς και στοιχεία από επίσημες ιστοσελίδες.
Στην Ιρλανδία υπάρχει πλήθος άλλων σημαντικών αρχαιολογικών μνημείων όπως πύργοι, κάστρα, τύμβοι κλπ, αλλά και αξιοθέατα που δημιούργησε η φύση τα οποία δεν πρόλαβα να επισκεφθώ.
Πηγές:
- Newgrange ARCHAEOLOGY, ART AND LEGEND by Michael J. O΄Kelly
- irisharchaeology.ie
- www.arxeion-politismou.gr
- Irlandias.html
- irishmyths.com
- perseus.tufts.edu
- eclass.upatras.gr
- Περιήγηση-προσωπικές εμπειρίες-ξεναγός