Ο δήμιος έκοβε την σάρκα του σε κομμάτια με τσακμακόπετρες και τα πετούσε στους συγκεντρωμένους. Την ημέρα που ο Γιάννης Βλάχος πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία, το ημερολόγιο έγραφε 17 Ιουνίου 1771. Γεννήθηκε το 1720 ή εκεί γύρω, στην Άνω πόλη (Ανώπολη) Σφακίων από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν καραβοκύρης και τον σπούδασε στην Ιταλία. Μιλούσε άπταιστα Ιταλικά και Ρώσικα. Εκεί προφανώς απέκτησε διασυνδέσεις με τους Ορλώφ και υποστήριζε ότι οι Ρώσοι θα βοηθήσουν τους Κρητικούς να διώξουν τους Τούρκους. Καπετάνιος της περιοχής, οργάνωσε τους Σφακιανούς και ξεκίνησε την επανάσταση. Οι Ρώσοι όμως αν και νίκησαν τους Τούρκους στη ναυμαχία του Τσεσμέ αγνόησαν την επαναστατημένη εξ αιτίας των διαβεβαιώσεών τους Κρήτη και την άφησαν στην τύχη της. Όταν οι Τούρκοι αντελήφθησαν την κατάσταση και αφού βεβαιώθηκαν ότι οι Ρώσοι δεν είχαν σκοπό να εμπλακούν, εξαπέλυσαν οργανωμένη και ενισχυμένη αντεπίθεση. Έστειλαν μπροστά 1.000 χριστιανούς για να μεταφέρουν τα πολεμοφόδια του οθωμανικού στρατού στα ορεινά σημεία των μαχών. Οι άνθρωποι αυτοί ονομάστηκαν «σακουλιέρηδες» και ήταν τα πρώτα θύματα των συγκρούσεων. Αφού το αίμα που χύθηκε κοκκίνισε τους χειμάρρους και τα ρυάκια στα Σφακιά, οι Τούρκοι κατέστειλαν την επανάσταση.
Από τους 11.000 κατοίκους σκοτώθηκαν περισσότεροι από 3.500 χιλιάδες, 1.500 πέθαναν από τις κακουχίες και άλλοι 2.000 έγιναν πρόσφυγες. Ο Γιάννης Βλάχος μετά από επιστολή του αδελφού του ο οποίος συνελήφθη από τους Τούρκους, ενώ είχαν ήδη συλλάβει και την οικογένειά του, αναγκάστηκε να παραδοθεί. Μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο όπου τον εκτέλεσαν ξεσκίζοντάς του τις σάρκες. Λέγεται ότι το θέαμα του βασανισμού του ήταν τόσο αποτρόπαιο που απέβαλλαν έγκυες χανούμισσες. Λόγω της μόρφωσης του, που ήταν κάτι σπάνιο εκείνα τα χρόνια, ο κόσμος τον αποκάλεσε δάσκαλο. Ήταν φυσικό να κολλήσει στο όνομα και να είναι πλέον γνωστός ως Δασκαλογιάννης, όνομα που φέρει προς τιμήν του το αεροδρόμιο Χανίων.