Ου γαρ πείσης, ουδ΄αν πείσης
Στο μικρόκοσμο μας, στην γειτονιά, στο χωριό, στην κωμόπολη,στον δήμο, όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε. Μιλάμε, ακούμε, βλέπουμε και αυτές οι προσλαμβάνουσες πληροφορίες συγκεντρωμένες, επιτρέπουν την δημιουργία γνώμης και άποψης για τους γύρω και τα γύρω μας. Η συνεχής ενασχόληση με την Γη συντελεί στην απόκτηση εμπειρίας, που επιτρέπει την δημιουργία γνώμης και άποψης για τα είδη της χλωρίδας που καλλιεργούνται. Σε κάθε επάγγελμα, η θεωρητική γνώση, η συνεχής επανάληψη και το λάθος κάνουν τον ειδικό και του επιτρέπουν να έχει γνώμη και άποψη για το είδος της εργασίας που διεκπεραιώνει. Όλοι από μια ηλικία και μετά (η ηλικία συνάδει με την πείρα και την γνώση), είμαστε με κάποιο τρόπο ειδικοί στον τομέα ενασχόλησής μας. Αφού λοιπόν έχουμε τις πληροφορίες που κάθε φορά απαιτούνται μέχρι και τις εξελίξεις της τελευταίας στιγμής, μπορούμε, είναι σωστό, είναι δικαίωμα, να πάρουμε αποφάσεις για θέματα που μας αφορούν, αλλά είναι και καθήκον για θέματα που μας έχουν ανατεθεί. Τι γίνεται όμως όταν τα θέματα ξεφεύγουν από την γειτονιά και την ενασχόληση; Όταν αφορούν μια μεγάλη πόλη, μια χώρα, μια ήπειρο ή και όλη την Γη;
Ας πούμε ότι υπάρχει ένα σοβαρό οικονομικό θέμα. Πόσους πολίτες από εκείνους που κατέχουν τα οικονομικά θα καλέσει η Τράπεζα της Ελλάδος στο στρογγυλό τραπέζι των συσκέψεων για να τους ενημερώσει; Πόσοι από αυτούς θα παραστούν στο ανάλογο Υπουργικό Συμβούλιο; Πόσοι θα κληθούν στις Βρυξέλλες για να συναντήσουν τον Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πόσοι στην Φρανκφούρτη προσκεκλημένοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Ακόμα ακόμα, πόσοι θα κληθούν στο Παρίσι για να τους ενημερώσει ο ΟΟΣΑ και πόσοι στην Ουάσιγκτον καλεσμένοι του Διεθνούς Νομισματικού Tαμείου; Έλα ντε. Κι εγώ κι εσύ και ο δίπλα και εκείνος και ο άλλος και βάλε. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ενσκήπτει σοβαρό θέμα εξωτερικής ή αμυντικής πολιτικής.
Θα βγει ο Υπουργός των Εξωτερικών να κάνει εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών ή ο Πρωθυπουργός θα ανοίξει το ΚΥΣΕΑ ή ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ θα καλέσει τους Έλληνες στο ΕΘΚΕΠΙΧ (Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων) για ενημέρωση; Μα δεν είναι όλες οι πληροφορίες για κάθε θέμα κοινοποιήσημες. Μην πάμε μακριά. Πόσο οικογενειακά θέματα μένουν κρυφά από άλλα μέλη της ίδιας οικογένειας; Πόσα παρόμοια κρύβονται από τον γείτονα γιατί δεν τον αφορούν ή γιατί θα σχηματίσει άσχημη γνώμη για ΄μας; Πόσες προσπάθειες κρατάμε κρυφές για να μην τις "ματιάσουν" ή να μην τις εμποδίσουν; Ακριβώς έτσι γίνεται με τα εταιρικά, τα κρατικά, τα διμερή, αλλά και τα διεθνή θέματα. Ας έρθουμε όμως στην πραγματικότητα, στο σήμερα, στον φονικό λοιμό που ενέσκηψε και αποδεκατίζει διεθνώς το ανθρώπινο είδος.
Όλος ο κόσμος μάχεται, όλες οι χώρες προσπαθούν να σώσουν τους ανθρώπους τους. Όλες τους επίσης προσπαθούν να περιχαρακώσουν και να διασφαλίσουν την οικονομία τους, γιατί μια οικονομική κατάρρευση σε μια ανοιχτή παγκόσμια οικονομία, μπορεί να κρύβει περισσότερες απώλειες από κάθε πανδημία. Πλήθος μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών (φυσικά για το κέρδος τους) στηριζόμενες από κράτη, από ιδρύματα, αλλά και προπωλώντας το διαφαινόμενο προϊόν τους, διαθέτουν τεράστια ποσά χρημάτων σε έρευνες εμβολίων και φαρμάκων. Η παγκόσμια κοινότητα λειτουργεί σαν συστοιχία τηλεσκοπίων SETI (Search for extraterrestrial intelligence), που παρατηρεί και ερευνά. Εκατομμύρια δοκιμές γίνονται σε ελάχιστο χρόνο, Τόσες δεν έγιναν ποτέ άλλοτε. Ανακαλύπτονται και αδειοδοτούνται εμβόλια. Εκατομμύρια άτομα του παγκόσμιου πληθυσμού εμβολιάζονται. Κάποιοι αρνούνται τον εμβολιασμό. Σε κάποιες χώρες της ανατολής είναι σίγουροι ότι το εμβόλιο βγήκε για να στειρώσει τους άρρενες της φυλής. Σε άλλες δυτικές, φοβούνται το τσιπάκι που θα τους εμφυτευθεί. (Κυρίως ανησυχούν μην ξεχαστούν και κάνουν την πρώτη δόση εμβολίου στο ένα χέρι και την άλλη στο άλλο, διότι το τσιπάκι θα μοιραστεί και δεν θα είναι δυνατή η επικοινωνία με το Μπλού Τούθ.)
Και δεκάδες ακόμα δικαιολογίες και γελοιότητες αμπαλαρισμένες με επιστημονικοφανές περιτύλιγμα. Μετά λοιπόν από αυτά, ποιοι μπορούν να έχουν γνώμη και άποψη για τον κορωνοϊό; Τι μέτρα χρειάζονται; Πρέπει ή όχι να φοράμε μάσκες; Πρέπει ή όχι να αποφεύγουμε τον συνωστισμό; Πρέπει ή όχι να περιοριστούμε στα σπίτια μας; Πρέπει ή όχι να λειτουργούν τα σχολεία; Πρέπει ή όχι να λειτουργεί η αγορά; Ποιών καταστημάτων είναι αναγκαία η λειτουργία; Τα δημόσια θεάματα να επιτρέπονται ή όχι; Τα λεωφορεία, το μετρό, τα τραίνα, τα πλοία, τα αεροπλάνα πρέπει ή όχι να συνεχίσουν το μεταφορικό τους έργο; Να απαγορεύσουμε τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές; Και τα καύσιμα; Και τα φάρμακα; Και τα τρόφιμα;
Φυσικά καμιά πλούσια χώρα δεν μπορεί να διαθέσει ένα λεωφορείο σε κάθε οικογένεια για κάθε διαδρομή που το χρειάζεται. Καμιά πλούσια χώρα δεν μπορεί να συντηρήσει ένα γιατρό για κάθε πολίτη, ούτε ένα κρεβάτι εντατικής για κάθε νοσούντα σε έξαρση πανδημίας. Ακόμα κι αν τα αγοράσει, τα εξοπλίσει, προσλάβει ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και τα στελεχώσει κατά την διάρκεια του πανικού, τι θα τα κάνει όταν αυτός περάσει; Αλλά που θα βρει τόσα χρήματα ακόμα και η πλούσια χώρα, πόσο δε μάλλον η φτωχή, ή μια χώρα που προσπαθεί να βγει από μακροχρόνιο οικονομικό κραχ. Μήπως μετά χρειαστεί να μειώσει ξανά μισθούς και συντάξεις;
Καλά θα κάνει θα πουν κάποιοι που τα ξέρουν όλα, οι κηφήνες απομυζούν το Δημόσιο και τον κρατικό κορβανά, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι ζητούν να κρατικοποιηθούν τα πάντα. Ξέχασαν όμως πως επέδρασαν το 2010 στο ξεκίνημα του οικονομικού ολέθρου, οι περικοπές στον δημόσιο τομέα. Έτσι ξεκίνησε το κακό. Μα, αυτά τα χρήματα που πήγαιναν τότε όπως και τώρα; Δεν διοχετεύονταν στην αγορά; Τρόφιμα, ένδυση, καύσιμα, φροντιστήρια, διασκέδαση κλπ, κλπ. Από που εισέρεε χρήμα στον ιδιωτικό τομέα, που στην συνέχεια και αυτός γινόταν κρίκος στην ίδια αλυσίδα; Αυτό ακριβώς συνέβει. Έσπασε ένας κρίκος διαλύθηκε η αλυσίδα και οι τράπεζες έδιναν χρήματα με το δελτίο. Τελικά πρέπει ή όχι να εμβολιαστούμε;
Ναι λένε οι Τσιόρδες, ναι λένε οι Ιατρικοί σύλλογοι, ναι λένε τα ερευνητικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο, ναι λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Όχι λέει ο κος Τραμπάκουλας, όχι λέει η κυρά Κατίγκω, όχι λέει ένας ζηλωτής ρασοφόρος, όχι λέει ένας γιατρός με "ευρύ" γνωστικό πεδίο που βρήκε ευκαιρία να μιλήσει στην τηλεόραση για να τον γνωρίσουν και άλλοι εκτός από την μάνα του. Για να βάλει τις βάσεις μιας λαμπρής πολιτικής καριέρας. Η συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω αρνητών έχουν εντρυφήσει στην ιατρική επιστήμη με μακρόχρονες κλινικές και εργαστηριακές διατριβές. Ναι ναι για τον κο Τραμπάκουλα λέω που ο άνθρωπος έφαγε την ζωή του για να κατανοήσει τον τρόπο που η πρωτεϊνη ακίδα του κορωνοϊού δεσμεύεται στην επιφάνεια των ανθρωπίνων κυττάρων πάνω σε έναν υποδοχέα γνωστό σαν μετατρεπτικό ένζυμο της αγγειοτενσίνης. Μην γελάσετε, αυτό έκανε ο κος Τραμπάκουλας και η κυρά Κατίγκω. Επίσης έχουν διαρκή και έγκαιρη πληροφόρηση των εξελίξεων τοπικά και παγκόσμια και γι αυτό κατέχουν την γνώση που τους επιτρέπει να έχουν γνώμη. Άλλωστε το είπε και ο Πλάτωνας, "Γνώμη δύνανται να έχουν άπαντες, γνώσιν δια να έχουν γνώμη έχουν;"
Αλλά ο μέγας κωμωδιογράφος Αριστοφάνης στον πλούτο καθιστά σαφές πως με αυτήν την μερίδα πληθυσμού δεν βρίσκεις άκρη. "Ου γαρ πείσης ουδ΄αν πείσης" όσο κι αν προσπαθήσεις δεν μπορείς να με πείσεις. Μετά έρχεται ο Απόστολος Παύλος που γράφει στον Τίτο, " Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού" Τον άνθρωπο που αφού τον συμβουλέψεις δύο φορές συνεχίζει αιρετικός, παράτα τον. Και επειδή ο Δημόκριτος είναι σαφέστατος. "Τον οιόμενον νουν έχειν, ο νουθετέων ματαιοπονεί" Ματαιοπονεί όποιος συμβουλεύει αυτόν που νομίζει ότι τα ξέρει όλα, ο Αριστοφάνης επανέρχεται για να πει την τελευταία λέξη. " Ούποτε ποιήσεις τον καρκίνον ορθά βαδίζειν". Ποτέ δεν θα κάνεις τον κάβουρα να πηγαίνει ίσια. Με τις υγείες μας. 30 Ιουλίου 2021 Ε Θ Α Ι Ο Σ
|