|
Ο καιρός γαρ Εγγύς
|
|
[Μετά την εποχή των σπηλαίων, τον άνδρα κυνηγό και την μετέπειτα νομαδική ζωή, ο άνθρωπος εγκαταστάθηκε μόνιμα σε περιοχές που επέλεξε λόγω διατροφικών προϊόντων και τις οποίες αργότερα άρχισε να καλλιεργεί δημιουργώντας τις πρώτες οικογένειες- κοινωνίες (Κλάν). Παρήγαγε αγροτικά και στην συνέχεια κτηνοτροφικά προϊόντα για τις ανάγκες της οικογένειας.
Ως εδώ καλά. ‘Όμως η εξέλιξη δημιούργησε την ανάγκη επιπλέον προϊόντων τα οποία το Κλαν δεν διέθετε. Τα προϊόντα αυτά υπήρχαν σε άλλες οικογένειες. π.χ. η Α οικογένεια παρήγαγε σιτάρι (αγρότες) και η Β οικογένεια κτηνοτροφικά (κτηνοτρόφοι). Η Α αντάλλασσε σιτάρι με κρέας από την Β. Τι συνέβαινε όμως όταν η Β οικογένεια ήταν αυτάρκης και σε σιτάρι αλλά της έλλειπε κάποιο άλλο προϊόν που παρήγαγε μια τρίτη Γ οικογένεια; Εδώ προέκυψε η ανάγκη της δημιουργίας ενός μέσου συναλλαγής. Το μέσο αυτό άλλοτε σπάνια βότσαλα, άλλοτε κρύσταλλοι, άλλοτε άλλα είδη κατέστησε εφικτή την κάλυψη των ελλείψεων του κάθε Κλάν. Ποια αξία όμως μπορούμε να δώσουμε στο βότσαλο ή σε ένα κομμάτι γυαλί; Τελικά, το βότσαλο, ο κρύσταλλος κλπ είδη λόγω δυσχρηστίας εγκατελείφθησαν και σαν τελευταία επινόηση μέσου συναλλαγής προέκυψε το χρήμα όπως το γνωρίζουμε σήμερα.] απόσπασμα από παλαιότερη δημοσίευση Η οικονομική επιστήμη εμφανίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Άκου επιστήμη. Τι διδάσκουν δηλαδή σ΄αυτά τα πανεπιστήμια; Με απλά λόγια; πως θα βάζουν το χέρι στην τσέπη του άλλου όπως κι αν τον ονομάζουν, πελάτη, πολίτη, εταίρο κλπ, να του ξαφρίζουν το πορτοφόλι χωρίς να το καταλαβαίνει ή ακόμα και να αισθάνεται καλά που τον κλέβουν. Πώς αλλιώς θα κάνουν αυτό που εκπαιδεύτηκαν, δηλαδή να αυγατίσουν το χρήμα;
Οι Τράπεζες, τα Χρηματιστήρια, οι μετοχές, τα αμοιβαία κεφάλαια, τα ομόλογα, τα ασφάλιστρα κινδύνου (cds), οι συμβάσεις ανταλλαγής (swaps), τα επιτόκια δανεισμού, η διασπορά τιμών (spread) και τόσα άλλα τερτίπια με εξεζητημένα και περίεργα ονόματα διδάσκουν και ετοιμάζουν τον επιστήμονα τούτο να σώσει τον κόσμο. Να θεραπεύσει τις ασθένειες, να ταϊσει τον πεινασμένο πληθυσμό του πλανήτη, να φιλοσοφεί, να συνομιλεί με τον θεό, να ταξιδεύει στο διάστημα, να διδάσκει και να μεταλαμπαδεύει την αγάπη. 
Και μετά από τρισεκατομμύρια που έχουν ξοδευτεί για το γνωστικό αυτό αντικείμενο, σήμερα το παγκόσμιο χρέος αυξάνεται κατά 200 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε μήνα με πολλαπλασιαστική τάση.
Αυτό είναι η φυσική κατάληξη του μοντέλου της οικονομίας που ακολουθείται παγκόσμια. Το μοντέλο που κατέστησε το χρήμα υπέρτατο αγαθό. Πλανηθήκαμε όμως πλάνη οικτράν. Το είδος αυτό αποτελεί μόνο μέσον συναλλαγής. Τα τελευταία χρόνια το αντιστοιχούμε με τον χρυσό, ένα σπάνιο μέταλλο που η αξία του έγκειται ακριβώς σ΄αυτό, ότι είναι σπάνιο. Αν όμως κατακλύσουμε τις αγορές με πολλούς τόνους, έ τότε θα είναι πλέον άνευ αξίας. Από αυτό προκύπτει η σημαντικότητα και αυτού του μεταλλικού στοιχείου που εγγυάται την αξία του χρήματος. Παρότι σχετικά πρόσφατα κατεβλήθησαν προσπάθειες αποσύνδεσης νομισμάτων από τον χρυσό, σήμερα με τον κίνδυνο που ελλοχεύει, οι αγορές επανήλθαν και η τιμή του πήρε την ανηφόρα. |
|
Η κρατική οικονομία, η εταιρική ή η ατομική στηρίζεται στην αέναη αύξηση της παραγωγής, την ανάπτυξη. Άλλη φούσκα. Με την αειφόρο ανάπτυξη, την πράσινη ανάπτυξη, την βιώσιμη ανάπτυξη, μέχρι την αξιοβίωτη ή την όποια άλλη ανάπτυξη πρέπει να παράγονται όλο και περισσότερα προϊόντα, να πωλούνται περισσότερα και να προκύπτουν μεγαλύτερα έσοδα. Μα φυσικό δεν είναι κάποτε η αγορά να κορεστεί; και τότε τί; Θα βρούμε άλλες αγορές και θα συνεχίσουμε να αυξάνουμε την παραγωγή; Και η νέα αγορά κάποτε δεν θα κορεστεί;
Όσο μεγάλη κι αν είναι η προσπάθεια, όσα διδακτορικά και αν εκπονηθούν, κάποτε έρχεται η διακοπή της ανάπτυξης είτε λόγω επίτευξης οροφής στην παραγωγή, είτε γιατί η κατανάλωση σταθεροποιήθηκε, είτε διότι οι δραστηριοποιούμενοι στον χώρο αυξήθηκαν, είτε για πολλούς άλλους λόγους κάποτε η πίττα σταθεροποιείται. Τότε άν κάποιος πάρει με όποιον τρόπο μεγαλύτερο κομμάτι, κάποιος άλλος θα πάρει μικρότερο. ( Όλη η εκπαίδευση στοχεύει σε αυτό το σημείο. Στο κομμάτι της πίττας.) Νομοτελειακά σε κάποιο σημείο της ανάπτυξης η παραγωγή φρακάρει, ακολούθως χτυπάει την πόρτα η ύφεση, τα κέρδη γίνονται ζημιές, οι προσλήψεις απολύσεις και ό,τι άλλο δυσοίωνο ακολουθεί σε αυτές τις περιπτώσεις. Το μοντέλο της ανάπτυξης από κάποιο σημείο και μετά γίνεται επικίνδυνο για το μέλλον. Όμως δυστυχώς η ολιγάρκεια είναι πεπερασμένη έννοια μη συμβατή με το σημερινό γίγνεσθαι των κατοίκων του κατ΄ ευφημισμόν πολιτισμένου κόσμου.
Σταθερότητα λοιπόν και όχι ανάπτυξη γιατί, «όποιος κάθεται καλά και πιο καλά γυρεύει ….» 
Με την ευλογημένη συμβολή πολλών γκουρού της οικονομίας και στην δική μας πατρίδα, εκτός από τα γενικά αίτια της παγκόσμιας ύφεσης εφαρμόστηκαν και ιδιαίτερα κόλπα σε βάρος του υποζυγίου που ονομάζεται Έλλην πολίτης, αλλά και ευθέως σε βάρος της ίδιας της χώρας. Μέχρι σήμερα μετά από όλα τα γενόμενα, οι φωστήρες, τα golden boys με τα πολλά διδακτορικά, δεν αντελήφθησαν (αθέλητα ή ηθελημένα) ότι οι ισχνές οικονομίες δεν χωρούν σε ενώσεις ισχυρών νομισμάτων. Στις περιπτώσεις αυτές δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης νομισματικής πολιτικής (διολίσθηση, υποτίμηση κλπ) και οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση. Πολύ περισσότερο δε όταν το νόμισμα είναι χρεόγραφο και όχι αξιόγραφο, δηλ. δεν είναι αποδεικτικό αξίας αλλά αποδεικτικό χρέους όπως είναι το Ευρώ.
Βουλιάξαμε στα χρέη. Ειρήσθω εν παρόδω, εγώ δεν έχω πάρει ποτέ δάνειο. Παρά ταύτα μου μειώθηκε ο μισθός, η σύνταξη, οι ασφαλιστικές παροχές, προστέθηκαν φόροι, αυξήθηκαν οι παλιοί και από νοικοκύρης οδεύω στην ομοιοκατάληκτη λέξη κακομοίρης. Κι όλα αυτά γιατί το Δημόσιο χρέος είναι τόσο μεγάλο που ακολουθεί πλέον το φαινόμενο της Χιονοστιβάδας. Αυξάνεται ακόμα και χωρίς πρωτογενές έλλειμμα, χωρίς νέο δανεισμό. Τα ίδια τα επιτόκια εξυπηρέτησης αυξάνουν το χρέος κατά το ποσοστό τους. Μόνο με την προσδοκώμενη αλλά μη ορατή αύξηση του ΑΕΠ μπορεί να επιτευχθεί μείωση του ρυθμού γιγάντωσης του. |
|
Και κατόπιν αυτών, τώρα πλέον έχουμε την μεγάλη τύχη συνοδευόμενη από ανείπωτη χαρά, να βαδίζουμε στο τρίτο από τα Ελληνοσωτήρια μνημόνια, ή διομολογήσεις (συνθηκολόγηση Capitulations) όπως τα ονόμαζαν στο Βυζάντιο και είχαν πάλι επιβληθεί από τους εταίρους της αυτοκρατορίας. Τις διομολογήσεις για τις οποίες συνέλαβαν τον αυτοκράτορα. Όταν το 1369 ο Ιωάννης Ε’ Παλαιολόγος κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, επισκέφτηκε την δύση αποδεχόμενος την Ένωση των Εκκλησιών προκειμένου να πάρει βοήθεια, οι Εταίροι -Φίλοι- Ομόθρησκοι τον συνέλαβαν και τον κράτησαν μέχρι να αποπληρώσει το χρέος της Βασιλεύουσας. Αυτή την βοήθεια πήρε.
|
Η εκτατότης της πομφόλυγας (διαστολή της φούσκας) που λέγεται παγκόσμια οικονομία, σήμερα αρχές φθινοπώρου του 2016 έχει φτάσει στα όρια της. Οι προσεισμοί που ξεκίνησαν από το 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers έστειλαν τα μηνύματα τους. Τα έθνη όλης της Γης έχουν ανασκουμπώσει τα μανίκια και καταστρώνουν σχέδια, προσπαθούν με διάφορες αποφάσεις, νόμους, ενέργειες κλπ. να σταθεροποιήσουν τους δείκτες των οικονομιών τους.
Πολλές χώρες ως και η ημετέρα, βουλιάζουν ήδη στα βάθη του άπατου βαρελιού της ένδειας(φτώχειας). Τα κοράκια συνεχίζουν να βυσσοδομούν πουλώντας την μάνα τους στον βωμό του κέρδους. Η φύση όμως; Ω! η φύση έχει τις δικές της ασφαλιστικές δικλείδες. Ό,τι ξεφεύγει από το δικαιϊκό της σύστημα, το επαναφέρει στην τάξη αυτοϊώμενη (αυτοθεραπευόμενη). Για τον λόγο αυτό έχει θέσει όριο διαστολής σε κάθε φούσκα. Τα μηνύματα συνεχίζουν να καταφθάνουν ολούθε του ορίζοντα και μας λένε ότι πλησιάζει η ώρα!! Αν στρέψουμε το βλέμμα μας στα γύρω θα δούμε τον κουρνιαχτό. Το οικονομικό σύστημα με τον κωδικό “Mystery Babylon” πνέει τα λοίσθια. |
|
Το μεγάλο κράχ του 1929 στις μερικώς περιχαρακωμένες οικονομίες, (που τα σημάδια του άρχισαν να φαίνονται από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και τελείωσε με την έναρξη του Β΄ λόγω αύξησης της πολεμικής βιομηχανίας), θα μοιάζει κούφιο μπάμ συγκρινόμενο με το big bang της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που επίκειται, φεῦ.
Υπάρχει λύση; Ίσως, αλλά φαντάζει πολύ μακρινή, ορατή μόνο με το τηλεσκόπιο Hubble. Απόλυτη διαγραφή του παγκόσμιου χρέους. Θα επιτρέψουν τα πτωματοφάγα όρνεα; ΕΘΑΙΟΣ |