Οι  Στάχτες

Της νύχτας τριαντάφυλλα
των αστεριών στολίδια,
χαμένοι φίλοι. Της φωτιάς
στάχτες κι αποκαΐδια.

Τα χρόνια που σαν τους κισσούς
τους τοίχους εσκεπάσαν,
αφήσαν πίσω τους μισούς
τους άλλους τους ξεχάσαν.

Εσείς που περπατήσατε
στο χιόνι, πιά χαμένοι,
πίσω δεν θα γυρίσετε;
Ρωτάω απελπισμένη.

Βρίσκω τον λύκο τον ρωτώ
μιλάω στα τσακάλια,
για σας τους λέω να κοιτούν
με χίλια παρακάλια.

Φωνάζετε τσακάλια μου
κι οι λύκοι να ρωτούνε,
εσάς μπορεί να σας ακούν
μα εμένα δεν μ΄ακούνε.

Πρόσωπα που χαθήκανε
στην σκοτεινιά του δρόμου
στα μάτια τους ζωγράφισαν
την έκφραση του τρόμου.

Περάσανε μα φύγανε
και πίσω δεν γυρίσαν,
χτυπήσανε την πόρτα μου
μα μοναχή μ΄ αφήσαν.

Διασκευή από Αραβικό τραγούδι  
Από τα πέλαγα, δεν θυμάμαι ποιό,  το έτος  1986
                                                                       
                                                                                 Ε Θ Α Ι Ο Σ