Το  μεγάλο μπάρκο.
Picture
Ανοίγοντας τα μάτια μου σήμερα πρωί πρωί, βρέθηκα μέσα σε μια τεράστια περιστρεφόμενη σβούρα. Μη αντέχοντας την διαστημική εκπαίδευση, τα ξανάκλεισα. Δεν ήμουνα έτοιμος  για τέτοια γυμνάσια. Άλλωστε ο συνοδός  πονοκέφαλος δεν άφηνε περιθώρια για σκέψεις και κρίσεις. Όταν κατάφερα να τις βάλω σε τάξη πρόβαλε μια θολή εικόνα, στο βάθος των οριζόντων του μυαλού μου.
Χθες βράδυ βρεθήκαμε με τον καπτα Σπύρο Λογοθέτη δεύτερη φορά μετά από σαράντα χρόνια. Μαζί αποφοιτήσαμε από την Ναυτική Ακαδημία Ύδρας το 1976.
Η πρώτη συνάντηση ήταν την περασμένη Κυριακή πάλι εδώ στα Χανιά. Εκεί μιλήσαμε για το τότε. Μιλούσαμε ώρες καθισμένοι στο μπαλκόνι του καφέ Θέα.  Και θυμηθήκαμε τους πάντες και τα πάντα. Ανταλλάξαμε θαλασσινές εμπειρίες, χαρήκαμε για άλλους  μα λυπηθήκαμε για μερικούς που μας άφησαν.​
Αυτή την φορά  λοιπόν είπαμε να αφιερώσουμε την βραδιά με τον δικό μας τρόπο τον ναυτικό,  στους συναποφοίτους μας που μπαρκάρισαν για το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας.
Στον Μανώλη Πηγαδίτη , στον Νίκο Μπρίλλη, στον Ντίνο Στρατή, στον Βαγγέλη Θεοδοσίου,  στον Παντελή Παπαδάκη,  στον  Πάτσο.
Και τους είχαμε δίπλα μας όλο το βράδυ.
Picture
Τους βλέπαμε να τρέχουν μαζί μας μέχρι τον κάβο που μας έστελνε τιμωρία ο Μπαγάσας.
Tους βλέπαμε να μετρούν μαζί μας τις διαστάσεις των θαλάμων με οδοντογλυφίδα όπως διέταξε ο υπαρχηγός, ενώ σε άλλο  καψόνι τους βλέπαμε να σπρώχνουν μαζί μας τον τοίχο της σχολής να πάει πιο μέσα, ώστε να περνά άνετα το μοναδικό αυτοκίνητο του νησιού.
Τους βλέπαμε δίπλα μας στα καθημερινά επί εικοσάλεπτο κουραστικά επιτόπια άλματα έξω από το εστιατόριο, για να μπούμε μετά να γευματίσουμε με όρεξη!
Κι ύστερα τους ακούγαμε να τραγουδούν και να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους μαζί μας.
Picture
Σε μια πανδαισία φαγητού, κρασοκατάνυξης, χαράς και τραγουδιού γύρισε η νύχτα και το άστρο της αυγής μας βρήκε εκεί στην τάβλα. 
Πως οι Γαλάτες τιμούσαν το γουρουνόπουλο στο μεγάλο του χωριού τους τραπέζι; Καμία σχέση. Μάλλον όπως ο Homo Erectus  θα γιόρταζε ένα καλό τσιμπούσι.
Στο τέλος, όταν πια δεν ευφραίνεται η καρδία αλλά θολώνει ο νους, άρχισαν οι ψευδαισθήσεις. Είχαν πεθάνει λέει και καπεταναίοι όλοι στο πλοίο φάντασμα που ​ μας κροσάριζε από δεξιά αντιπλέοντας, μας χαιρετούσαν από την γέφυρα του, με το σφύριγμα ξεπνεμένης μπουρού.

Εδώ τελειώνει η μνήμη γιατί ο νήδυμος  Ύπνος έστειλε τον γιό του τον Μορφέα και μας πήρε τις αισθήσεις.       
Και ξύπνησα  με ζαλάδα και  πονοκέφαλο.   Κάτι μου έλεγε δες το ρολόι. Το τόλμησα μετά από ώρα και διαπίστωσα ότι ήταν χαλασμένο.   Έδειχνε 14:00
  
Καλό μπάρκο καπετάνιοι.   Σας έχουμε στην σκέψη μας. 
​Χανιά  18-12-2016   Γ. ΤΑΜΠΑΚΑΚΗΣ
 
Μπαγάσας: αγαπητός καθηγητής που μας αποκαλούσε μπαγάσες.
Κροσάριζε από δεξιά αντιπλέοντας:  έπλεε σε διασταυρούμενη, σχεδόν αντίθετη σε εμάς ρότα.
Μπουρού:  πνευματική σφυρίχτρα  πλοίου.
Νήδυμος: γλυκύς
                                                                                                                                                   ΕΘΑΙΟΣ