Περί Ουσίας
«Παλιά νομίζαμε ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου. Και δεν είναι. Ότι το ηλιακό σύστημα είναι το μόνο. Και δεν είναι. Μέχρι το 1925 πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας μας ήταν το σύμπαν. Όχι μόνο δεν είναι, αλλά υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες με εκατό δισεκατομμύρια άστρα ο κάθε γαλαξίας. Ακούστε τώρα το νούμερο που θα σας πω: Έχουμε καταλήξει ότι υπάρχουν, δυνητικά, 10⁵⁰⁰ είδη συμπάντων» Δ. Νανόπουλος iefimerida.gr /news 18|01|2014 Η δημιουργία.
Ησίοδου θεογονία κοσμογονία: Το Χάος, η Γαία και ο Έρως προϋπήρχαν. Αυτές οι τρεις μορφές είναι αυτογέννητες κι απέχουν μόνο χρονικά στη σειρά της γέννησής τους. Από τους τρεις πρώτους θεούς ο Έρως δε γεννά απογόνους. Αυτός ενώνει και ωθεί τις άλλες δυνάμεις σε δημιουργία. Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα. Κι από την ένωση των δυο τους γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα. Ορφικοί : Στην αρχή υπήρχε ο αγέραστος χρόνος. Αυτός δημιούργησε τον αιθέρα και γύρω του, το χάος και το έρεβος. Ο χρόνος μέσα στον αιθέρα δημιούργησε το κοσμικό αβγό. Από το αβγό γεννήθηκε ο Φάνης, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό για να κατοικούν οι θεοί, την γη και την σελήνη. |
Χριστιανισμός: Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γήν. Είπεν ο Θεός, γενηθήτω φώς και εγένετο φώς. Και δημιούργησε ο Θεός το φως, την γη το στερέωμα, τα αστέρια, …..
Επιστημονικά (μία από τις θεωρίες) Η μεγάλη Έκρηξη: Κάποτε στο ποτέ, σε ένα σημείο του πουθενά υπήρχε ένα τίποτα, ή ένας κόκκος ύλης, κατ΄ άλλους ένα σημείο μηδενικού όγκου, ένα μαθηματικό σημείο με άπειρη πυκνότητα και σε άπειρη θερμοκρασία (ά μπέ πά μπλόμ). Πριν από 13,82 δις. γήινα χρόνια, για άγνωστες αιτίες, αυτό το τίποτα, ο κόκκος, εξεράγει. |
Οι δυνάμεις
«Στην αρχή υπήρχε μία δύναμη. Τις πολύ πρώτες στιγμές, (λόγω των πεδίων Higgs) η δύναμη αυτή διαχωρίστηκε στις τέσσερεις σήμερα γνωστές, Βαρύτητα, Ηλεκτρομαγνητισμός, ασθενής πυρηνική και ισχυρή πυρηνική». www.manosdanezis.gr/index.php/blog/244-2014-08-31-17-06-08 Οι ασύλληπτης ισχύος δυνάμεις που αναπτύχθηκαν, εξανάγκασαν το Σύμπαν σε διαστολή δημιουργώντας τον χώρο και τον χρόνο. Όμως οι εξισώσεις βαρύτητας του Αϊνστάιν δεν λύνονται στο σημείο μηδέν αλλά κλάσμα του δευτερολέπτου, ήτοι 10¯4³ δευτερόλεπτα μετά. Στον χρόνο αυτό φεύγουμε από το πεδίο της μεταφυσικής και περνάμε στην επιστήμη της φυσικής, αν και κανονικά η θεωρία της μεγάλης έκρηξης δεν ανήκει ούτε στην μεταφυσική, αλλά αποτελεί μια υπόθεση εργασίας. Τα δημιουργήματα «Στη θύελλα της δημιουργίας υποατομικά σωματίδια, μιόνια, πιόνια, μεσόνια, αλληλοσυγκρούονται και εκτινάσσονται. Η ύλη εκμηδενίζει την αντιύλη, η αντιύλη καταστρέφει την ύλη, εκλύοντας τεράστια ποσά ενέργειας. Φωτόνια ενέργειας μετατρέπονται σε ύλη, ύλη σε ενέργεια, ενέργεια σε ύλη. Ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου μετά την Ώρα Μηδέν, η θερμοκρασία του Σύμπαντος έχει πέσει στους 100 δισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου και τα κουάρκ αρχίζουν να παγώνουν, ενωμένα μεταξύ τους σε ομάδες δύο ή τριών. Αυτή είναι η στιγμή της δημιουργίας όλων των πρωτονίων και ουδετερονίων που υφίστανται σήμερα. Κάθε σωμάτιο της ύλης που βλέπουμε γύρω μας προέρχεται από εκείνο το πρώτο χιλιοστό του δευτερολέπτου. Ένα δευτερόλεπτο μετά την Ώρα Μηδέν, το Σύμπαν αποτελείται από έναν ωκεανό ατομικών σωματιδίων, κατάσταση που συνεχίζεται για τρία ακόμη λεπτά. Αμέσως μετά, και καθώς η θερμοκρασία του Σύμπαντος έχει πέσει στο ένα δισεκατομμύριο βαθμούς Κελσίου, τα πρωτόνια και τα νετρόνια αρχίζουν να ενώνονται μεταξύ τους, σχηματίζοντας τους πυρήνες του υδρογόνου, αλλά η θερμοκρασία είναι ακόμη πολύ υψηλή για τη δημιουργία ατόμων. Στη διάρκεια των πρώτων 15 λεπτών της δημιουργίας το Σύμπαν μεγάλωσε κατά 30 φορές, ενώ την ίδια χρονική περίοδο δημιουργήθηκε όλο το υδρογόνο που υπάρχει σήμερα σε αυτό, καθώς και όλο το πρωταρχικό ήλιο. Έκτοτε, οποιαδήποτε πυρηνοσύνθεση (δημιουργία δηλαδή χημικών στοιχείων), γίνεται μόνο στο εσωτερικό των άστρων και στις εκρήξεις των σουπερνόβα. Σε είκοσι λεπτά η ενέργεια εξακολουθούσε να υπερισχύει της ύλης στο ταχύτατα διαστελλόμενο Σύμπαν. Και όταν η θερμοκρασία ελαττώθηκε στους 3.000 βαθμούς Κελσίου, τα πρωτόνια μπόρεσαν να συλλάβουν ηλεκτρόνια, σχηματίζοντας έτσι τα άτομα του υδρογόνου. Τώρα επιτέλους η ύλη επικρατεί στο νέο Σύμπαν, σχηματίζοντας μάζες αερίων που ονομάστηκαν φωτογαλαξίες». www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=174 Το παράδοξο Μετά την έκρηξη και αφού φτάνοντας την μέγιστη ταχύτητα, εκλείπουν οι ωστικές δυνάμεις, το σύμπαν υπακούοντας στους βαρυτικούς νόμους θα έπρεπε να επιβραδύνει την κίνηση του και να ψύχεται. Όμως, όπως αποδείχθηκε και δημοσιεύτηκε το 1998 από τους Αμερικανούς Ανταμ Ρις και Σολ Περλμάτερ, και από τον Αυστραλό Μπράιαν Σμιντ, οι οποίοι τιμήθηκαν με το βραβείο νόμπελ, το σύμπαν επιταχύνει μέχρι και σήμερα την διαστολή του, υπακούοντας σε άλλους νόμους !!!! Ο Θεός παίζει μαζί μας; μας κοροϊδεύει; ή εμείς πήραμε λάθος δρόμο; Η ουσία Για να συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να υπάρχει μια άλλη άγνωστη σκοτεινή δύναμη-ενέργεια, η οποία αφού εξουδετερώνει την βαρύτητα, είναι τουλάχιστον ίση και αντίθετη της (αντιβαρύτητα;). Από την μάζα του σύμπαντος ποσοστό 4,9 % αντιστοιχεί στα γνωστά στοιχεία Ύλης και ενέργειας (αστέρια, στερεά, υγρά, άνθρωποι, άλλα έμβια, ηλεκτρομαγνητισμός κλπ), 26,8% αντιστοιχεί στην άγνωστη σκοτεινή ύλη και 68,3% στην άγνωστη σκοτεινή ενέργεια. Ίσως πρέπει να ξαναμελετηθεί η ιδέα του αιθέρα των Ορφικών, η θεωρία της πεμπτουσίας του Αριστοτέλη, η οργόνη του Βίλχεμ Ράϊχ.
Το άγνωστο αυτό στοιχείο-ουσία-ενέργεια, που προφανώς περιλαμβάνεται στα παραπάνω σκοτεινά ποσοστά, συναντάται σε διάφορα κείμενα. Ομήρου Ιλιάδα: Αιθέρας είναι η υπέρ την ατμόσφαιρα και τον αέρα έκτασις, εις την οποία κατοικούσαν θεοί. Για τους Ορφικούς: ο αιθέρας δεν είναι ουσία, αλλά αρχή που απεικονίζει την ύπαρξη-χώρο, το σημερινό Χωροχρονικό συνεχές ή Κβαντικό κενό στο οποίο δημιουργούνται τα στοιχειώδη σωμάτια που αποτελούν την ουσία, δηλ. το Ορφικό αυγό, από το οποίο προέρχεται η ζωή. Ησίοδου θεογονία: O Αιθέρας είναι γιός του Ερέβους και της Νύκτας, εγγονός του Χάους. Ο Αριστοτέλης στα Μετεωρολογικά αποδέχεται την ύπαρξη του αιθέρα, θεωρεί παράλογη την ιδέα του κενού, και τον ονόμασε πέμπτη ουσία του σύμπαντος, πέμπτο κοσμογονικό στοιχείο, το τελειότερο απ’ όλα τα άλλα, από το οποίο προήλθαν όλα και σ΄ αυτό επιστρέφουν. (Τα άλλα τέσσερα είναι το πύρ το ύδωρ ο αήρ και η γή.) Γένεσις : Εν αρχή εποίησεν ο θεός τον ουρανόν και την γήν. Η δε γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος… Ο Αϊνστάιν θεωρούσε ότι το σύμπαν είναι γεμάτο από μια άγνωστη ενέργεια με σταθερή και ομογενή πυκνότητα, που ονόμασε Κοσμολογική Σταθερά (Λ). Η θεωρία αυτή απορρίφθηκε αργότερα όπως θα δούμε παρακάτω. Ο Νίκολα Τέσλα μέγιστος εφευρέτης, πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα. Δεν μάθαμε ποτέ, πώς κατόρθωσε να ανάψει ηλεκτρικούς λαμπτήρες, ακουμπώντας τους διάσπαρτα στο έδαφος, χωρίς καλωδίωση. Η λέξις αιθήρ, προέρχεται από το ρήμα αίθω που σημαίνει ανάβω, φέγγω, καίω, ενώ κατά τον Πλάτωνα παράγεται από το αεί θεί και σημαίνει αενάως κινούμενο. Σήμερα χρησιμοποιείται στον πληθυντικό για να δηλώσει τα μεγάλα ύψη, την αραιή-ελαφρά ατμόσφαιρα (το αεροπλάνο σκίζει τους αιθέρες). Την ελαφρότητα της σκέψης με μια αρχαία λέξη, Αιθεροβάμων. Σημαίνει αυτός που κινείται στους αιθέρες, αλλά σήμερα χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τον εκτός πραγματικότητας, τον ελαφρόμυαλο. Μήπως αυτή η ερμηνεία είναι πραγματική; O αιθέρας μέχρι σήμερα ανήκει στο μεταφυσικό πεδίο, στο αδύνατο, στο έξω από την λογική. Με νέα θεώρηση της φυσικής, η οποία διεμβολίζεται βίαια και κατ΄ εξακολούθηση από την μεταφυσική, «πεμπτουσία είναι ένας τύπος ενέργειας με αρνητική πίεση που μεταβάλλεται στο χώρο και το χρόνο. Είναι δυναμικό μέγεθος, αντίθετα προς την κοσμολογική σταθερά (του Αϊνστάιν), και η μέση ενεργειακή πυκνότητα και πίεση ελαττώνονται αργά με τον χρόνο. Το χαρακτηριστικό αυτό μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση της ξαφνικής έναρξης της κοσμικής επιτάχυνσης.» www.physics4u.gr ![]() Ο Αιθέρας θεωρούνταν ουσία, μέσα στην οποία ζούσαν και ανέπνεαν οι θεοί. Ο Αριστοτέλης που τον διέκρινε ως το πέμπτο στοιχείο πίστευε ότι, σε αντιδιαστολή με τα υπόλοιπα τέσσερα που κινούνται γραμμικά, ο αιθέρας κινείται κυκλικά, είναι αγέννητος, δεν γερνά και δεν φθείρεται.
Σε αυτήν του την κίνηση, τα πάντα τον ακολουθούν. Τα πάντα κινούνται σπειροειδώς. Στον μεγάκοσμο, η Γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον ήλιο. |
Ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του αλλά περιφέρεται και σε ένα ταξίδι στην περιφέρεια του γαλαξία. Ο γαλαξίας γύρω από τον εαυτό του, με σημάδι περιστροφής τις σπείρες, αλλά και μέσα στο σύμπαν, αλληλεπιδρώντας με τους άλλους γαλαξίες. Στον μικρόκοσμο, το ηλεκτρόνιο περιστρέφεται γύρω από τον πυρήνα, η αλυσίδα του δεσοξυριβονοκλεϊνικού οξέος αναπτύσσεται σπειροειδώς κλπ.
«Τον 19ο αιώνα ο Φάραντεϊ υποστήριξε την ύπαρξη του Φωτοβόλου Αιθέρα, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Ο Μάξγουελ (1831-1878), ορίζοντας τα πεδία ως καταστάσεις μηχανικής συμπίεσης ενός αόρατου αλλά υπαρκτού υλικού που γεμίζει το χώρο, του αιθέρα και πρόσθεσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει να θεωρούνται ως ελαστικές συμπιέσεις του αιθέρα.» http://diadrastiko. blogspot.com/2012/03/vs-orgonites.html#ixzz3PC47S83R «Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε η ιδέα του αιθέρα για να εξηγηθούν φαινόμενα διάδοσης του φωτός, ιδέα που απορρίφθηκε μετά το πείραμα των Μάϊκελσον και Μόρλεϋ. Δοκίμασαν το 1887 να μετρήσουν την ταχύτητα του φωτός, μετρώντας ουσιαστικά την ταχύτητα του αιθέρα ως προς τη γη ή για την ακρίβεια ως προς τη διάταξη του πειράματος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο αιθέρας ήταν ακίνητος ως προς τη γη και η γη είναι ακίνητη σε όλο το σύμπαν. Η πιο πειστική θεωρία για την ερμηνεία του φαινομένου ήταν ότι δεν υπήρχε αιθέρας. Η αποτυχία του αιθέρα ενέπνευσε πολλούς επιστήμονες να μελετήσουν τη σταθερότητα της ταχύτητας του φωτός, της οποίας το αποτέλεσμα ήταν η εμφάνιση της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας. Μετά από 99 χρόνια, το 1986 ο Αμερικανός Silvertooth εκτέλεσε ένα πείραμα χρησιμοποιώντας εξοπλισμό λέιζερ, και τις ειδικές γνώσεις του στην προωθημένη οπτική, με την βοήθεια του στρατού. Σ’ αυτό το πείραμα μετρήθηκε η κίνηση της Γης στο διάστημα. Υπολογίστηκε πως το ηλιακό μας σύστημα κινείται ολοταχώς προς τον αστερισμό του Λέοντα με ταχύτητα 400 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή 144.000 χιλιόμετρα την ώρα! Ο Silvertooth πέτυχε εκεί που οι Michelson-Morley απέτυχαν. Το γεγονός ότι μπορούσε να ανιχνευθεί η κίνηση της Γης στο διάστημα, σήμαινε ότι πρέπει να υπήρχε ένα σταθερό σημείο αναφοράς, ο Αιθέρας.» Βικιπαίδεια… Το φωτόνιο (γ) «Τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως, εκτός αν είναι ένα κβαντικό σωματίδιο που ανοίγει σήραγγα μέσω ενός φράγματος. Σύμφωνα με την παλιά Νευτώνεια φυσική, το σωματίδιο αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να διαπεράσει ένα τέτοιο φράγμα-εμπόδιο, αν το φράγμα είχε ύψος που αντιστοιχεί σε μεγαλύτερη δυναμική ενέργεια από τη συνολική ενέργεια που διαθέτει το σωματίδιο. Οι φυσικοί έχουν μπερδευτεί για δεκαετίες, πόσο χρόνο χρειάζεται για να διανοιχτεί αυτή η μυστηριώδης σήραγγα, αλλά τώρα πια, ο χρόνος αυτός μετρήθηκε. Και, με αρκετή βεβαιότητα μετρήθηκε ότι η ταχύτητα διάνοιξης της σήραγγας είναι μεγαλύτερη από αυτή του φωτός.» www.physics4u.gr/faq/fastphoton.html "Ερωτευμένα φωτόνια. Έτσι αποκαλούν, χαριτολογώντας, μερικοί επιστήμονες δύο φωτόνια τα οποία στο παρελθόν είχαν επιδράσει στενά μεταξύ τους. Αν υποτεθεί ότι μετά την επίδραση αυτή, απομακρύνθηκαν τόσο πολύ το ένα από το άλλο, που βρίσκονται στα δύο αντίθετα άκρα του Σύμπαντος, αν γεμίσουμε με κάποιες πληροφορίες το ένα, αυτομάτως αυτές θα βρεθούν και στο άλλο, κάτι που έχει αποδειχτεί πειραματικά στα εργαστήρια. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εάν ένα φωτόνιο βρίσκεται στη Γη και το άλλο στο Άλφα του Κενταύρου, τότε αν στο Άλφα του Κενταύρου συμβεί κάτι, την ίδια στιγμή η πληροφορία αυτή έχει μεταφερθεί στο φωτόνιο που βρίσκεται στη Γη. Το φωτόνιο αυτό βέβαια μπορεί να βρίσκεται στον εγκέφαλό μας. Το αν θα πάρουμε αυτή την πληροφορία είναι πρόβλημα δικό μας και των αισθήσεών μας. Η πληροφορία όμως βρίσκεται εδώ". otto-great-chaos.blogspot.gr/2013/06/blog-post_21.html Αυτόν που μπορεί να αποκωδικοποιεί την πληροφορία θα τον λέγαμε αιθεροβάμονα; Παράδοξο EPR (Einstein-Podolsky-Rosen). Όταν ακτίνα laser προσπίπτει επί μη γραμμικού κρυστάλλου, χωρίζεται στα δύο. Δημιουργούνται δύο φωτόνια. Εάν το ένα δεχτεί πληροφορία, άμεσα - σε μηδενικό χρόνο, η πληροφορία μεταφέρεται και στο άλλο άσχετα από την απόσταση που τα χωρίζει. Τι είναι αυτό που μεταδίδει την πληροφορία ακαριαία και σε ασύλληπτες για τον νου αποστάσεις; Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος των δύο φωτονίων; Μήπως ο αιθέρας, η αόρατη ομίχλη που πιθανόν να μην είναι αόρατη έξω από το εύρος των 700 έως 400 nm, 429 έως 750 THz, (ανθρώπινη όραση) και λειτουργεί σαν ένα τεράστιο σύμπλεγμα νευρώνων και συνάψεων; Και αφού μιλάμε για παράδοξα, μια σκέψη (θέμα ενός άλλου πειραματισμού) ίσως κεντρίσει μη ειδικούς να κάνουν συνειρμούς. Θεωρώ, οι ειδικοί έχουν ήδη κολυμπήσει σε αυτή την θάλασσα. Εφόσον ότι υπάρχει στο σύμπαν, ήταν στο ίδιο μαθηματικό σημείο, στον κόκκο του τίποτα, όλα τα φωτόνια έχουν επιδράσει ήδη μεταξύ τους όπου και αν βρίσκονται σήμερα. ΕΘΑΙΟΣ |