Κατά το άρθρο 4 παρ. 6. του Συντάγματος, κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας.
Υπάρχουν όμως και οι αρνητές. Καθένας με τους λόγους που προβάλει, δεν θέλει να πάει στον στρατό ή δεν θέλει να πολεμήσει ή εγκαταλείπει την μάχη. Αυτός που παραδίδεται στον εχθρό με την πρώτη σύγκρουση ονομάζεται Ρίψασπις. Αυτός που αρνείται την στράτευση ονομάζεται Ανυπότακτος και αυτός που εγκαταλείπει την μονάδα του ονομάζεται Λιποτάκτης. Η ανυποταξία και η λιποταξία εν καιρώ πολέμου, τιμωρούνται με θάνατο ή ισόβια κάθειρξη, άρθρα 32 & 33 ν. 2287/1995 "Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας". Παντού έτσι γίνεται. Να θυμίσω τον Ιωσήφ Στάλιν; Διέταξε να εκτελείται επιτόπου όποιος-α στρατιωτικός ή πολιτικός δειλιάσει μπροστά στις δυνάμεις των Ναζί. Στον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο δεν υπήρχε χώρος για λιπόψυχους, δειλούς και προδότες, είχε πει. Πολλοί ηγέτες, πολλοί στρατοί έχουν εφαρμόσει την τακτική αυτή. |
Λιποτάκτης μεταφορικά εν καιρώ ειρήνης είναι αυτός που εγκαταλείπει την προσπάθεια της κοινωνίας για κάτι και όσους προσπαθούν μαζί του.
Σήμερα ισχύει απολύτως αυτό. Άλλωστε και τώρα σε πόλεμο είμαστε με ένα ελάχιστο σε μέγεθος και αόρατο θανατηφόρο εχθρό, τον ιό covid-19 που προσπαθεί απτόητος ακόμα, να μας υπερφαλαγγίσει και να στείλει όσους περισσότερους προλάβει να συναντήσουν τον δημιουργό τους, μέχρι εμείς να κάνουμε την αντεπίθεσή μας. |
Θα τους βρούμε στην πολιτική. Ομάδες και κόμματα που ξεσηκώνουν τον κόσμο, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξης τους. Μην τυχόν και γίνει καμιά επένδυση στην χώρα γιατί το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο θα πίνει τον ιδρώτα και θα ρουφά το αίμα της εργατιάς. Ζητούν να τα πάρει όλα το κράτος, (κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα), να είμαστε όλοι οι πολίτες Δημόσιοι υπάλληλοι. Σπάνε, βομβαρδίζουν, κλείνουν τους δρόμους γιατί είναι δημοκρατικό τους δικαίωμα. Οι άλλοι δεν έχουν δικαιώματα. Άλλοι πάλι επιβάλλονται με το ξύλο τον τραμπουκισμό και τον εκφοβισμό και άλλοι προχωρώντας σε εκκαθαρίσεις τις νύχτες των κρυστάλλων. Πολύ δημοκράτες αλήθεια. Κανένα πολίτευμα, κόμμα, ή ομάδα δεν είναι άριστο. Το μέτρο και ο ορθολογισμός είναι η λύση.
Θα τους βρούμε στην Δημοσιογραφία. Να ένα μικρό δείγμα. "Ο Εθελοντισμός είναι ο φερετζές του νεοφιλελευθερισμού" έγραψε εφημερίδα στις 20-11-20, σχολιάζοντας γενναία κορίτσια νοσηλεύτριες που με θάρρος, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό και πατριωτισμό, αψήφησαν τον φόβο και πήγαν εθελοντικά να περιθάλψουν ασθενείς με covid-19 στην Θεσσαλονίκη. Θα τους βρούμε στην επιστήμη στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο. Αλήθεια μπορούμε να συγκρίνουμε τα δικά μας ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με αυτά της Μποτσουάνας; Οπτικά τουλάχιστον. Αρνούνται την ίδρυση ιδιωτικών τριτοβάθμιων ιδρυμάτων όπως ήδη λειτουργούν στις άλλες βαθμίδες και όπως συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες χώρες. Είναι οι ίδιοι που τώρα αναδιπλώνονται και αναδιοργανώνονται για να δώσουν την μάχη κατά του ερχόμενου εμβολίου για τον covid-19. Έχει να γίνει ….!!! Είναι οι Αρνητές που καταλήγουν Ζηλωτές. Από την εποχή του Χριστού και την μετεξέλιξη τους σε διάφορες μορφές και κινήματα, πιστεύουν παθιασμένα πως εκφράζουν την λογική, την σύνεση, το ορθό και το δίκαιο. Βλέπουν τους άλλους στην καλύτερη περίπτωση συγκαταβατικά και σε πολλές περιπτώσεις τους λυπούνται για το λίγο τους μυαλό, αν και θα προτιμούσαν να μην υπάρχουν. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι γεννήθηκαν με αποστολή να καθοδηγήσουν το ποίμνιο, την πλέμπα. |
Τις πταίει;
Το 1999, οι ψυχολόγοι David Dunning (καθηγητής) και Justin Kruger (μεταπτυχιακός φοιτητής), έκαναν μια έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ, κατά την οποία διαπίστωσαν μια γνωστική προκατάληψη. Σχετικά ανειδίκευτα άτομα υποφέρουν από απατηλή ανωτερότητα, αξιολογώντας λανθασμένα την ικανότητά τους να είναι πολύ υψηλότερη από ό, τι πραγματικά είναι. Οι Dunning και Kruger απέδωσαν αυτή την προκατάληψη σε μια μεταγνωστική αδυναμία των ανειδίκευτων να αναγνωρίσουν τη δική τους ανεπάρκεια και να αξιολογούν με ακρίβεια την δική τους ικανότητα . Αυτή η γνωστική προκατάληψη ονομάστηκε φαινόμενο Dunnung-Kruger. |