ΕΘΑΙΟΣ
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • BLOG
    • 2021 >
      • Στην Αρχόντισσα
      • Ου με πείσεις καν με πείσης
      • Η επιστροφή του Οφιούχου
      • Omnia Aeterna
      • Κρήτη & Μαορί
      • Πεύκο & Φωτιά
      • Ανεξέλεγκτη Κάθοδος
      • Το Ξένο Πράγμα
      • Προφητεία 28 αιώνων
      • Ανεμοσκορπίσματα
      • Αυδή Ελληνική
      • Ασημαντότης
      • Η Καλικαντζαρία
      • Πανδημία και Ελαφρότητα
      • Πρωτοχρονιά 21
    • 2020 >
      • V-Day
      • Τεχνητός Ήλιος
      • Ανάθεμα Έστω
      • Υπέρλαμπρο Άστρο
      • Οι Αρνητές
      • Η Κεκρόπορτα
      • Ήλιος Μπεκρής
      • Το μονοπάτι της Ρέας
      • Η Ισχύς
      • Θεμιστόκλειο
      • Ταχύτητα του φωτονίου
      • Συμμετοχή
      • Στο άλσος της Αθηνάς
      • Θέρος Τρύγος Πόλεμος
      • Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης
      • Κακοφορμισμένες Πληγές
      • Στυμφαλία Λίμνη
      • Καθηγητάδες τρεις εχάθη η πατρίς
      • Neowise
      • Ηλιακό παράδοξο
      • Στάχτες
      • Δασκαλογιάννης
      • Ισοπέδωση
      • Με Σιγουριά
      • Η Πρώτη Στρατιωτική Πτήση
      • Η Εκδρομή
      • Υποψίες
      • Πρωτομαγιά
      • Κροτίδες και Πουλιά
      • Δεύτερη Ανάσταση
      • Μέγα Σάββατο
      • Μ. Παρασκευή
      • Πίστη ή Θρησκοληψία
      • Η Ιερά Πόλις
      • Λάζαρος
      • Η Παπαδιά
      • Πως
      • Η Βάρδια
      • Covid-19
      • Ώρα Ζώνης & Θερινή Ώρα
      • Χρή Σιγάν
      • Χρέος 199 ετών
      • Η Νομοτέλεια της Φύσης
      • Χαρταετοί & Ιπτάμενη Περιστερά
      • Δίσεκτο Έτος
      • Ψυχορραγών Αστέρας
    • 2019 >
      • Ο καταρράκτης της Πεντέλης
      • Στο Κάλλιστο Προάστειον
      • Το ευλογημένο πλοίο
      • Στα χνάρια των Μυστών
    • 2018 >
      • Φοροδιαφυγή & Διασυρμός
      • Parker Solar Probe
      • Θέατρο Άπτερα
      • Πληγωμένα συναισθήματα
      • Πρωτοχρονιά 18
    • 2017 >
      • Στους κήπους της Γαλήνης
      • Φαράγγι Καθολικού
      • Αντίο Cassini
      • Συήνιον φρέαρ
      • Θερινός Κινηματογράφος
      • Αγκάραθος
      • Χορός ή λυγμός
      • Καντάδα στ΄ αστέρια
      • Ο φιλάνθρωπος βαρκάρης
      • Σκίνακας
      • Αεροδρόμιο Μάλεμε
      • Ένα ζωντανό όνειρο
      • Αλλόκοτες Ιστορίες
      • Αρνητική Μάζα
      • Λιμάνι στη στεριά
      • Νενικήκαμεν
    • 2016 >
      • Βηθλεέμ
      • Κρασί και μνήμες
      • Η Ενωσις
      • Υπερπανσέληνος
      • Rossetta ... Τέλος
      • Ο καιρός γαρ Εγγύς
      • Δρώντες επί σκηνής
      • Εμβόλιμο δευτερόλεπτο
      • Κάνε μια Ευχή
      • Το βραχιόλι
      • Έρως Έαρ
      • Επίσκεψη στον Νεφεληγερέτη
      • Παράθυρο στο Σύμπαν
      • Ο Κυκλώνας
      • Ποιά Δημοκρατία
      • Μπαρκάρισμα
      • Το φαγοπότι
      • Η Αποφράς Ημέρα
      • Το Πέρασμα του Ερμή
      • Η μοναξιά της ευφυϊας
      • Ένα Διάσημο Γράμμα
      • Μεγαλοβδομάδα
    • 2015 >
      • Αλκυονίδες
      • Καληνύχτα Ουρανέ
      • Πτήση στον Χρόνο
      • Χρόνος
      • Φτερωτό Πρωτεύον
      • Περί Ουσίας
      • Τέλος Χρόνου
    • 2014 >
      • Λοστρομος
      • Αστραπή
  • Επικοινωνια
Το  έθιμο του Λαζάρου στον Ξιδά  (Λύττος) και την ευρύτερη περιοχή.

Το θυμάμαι ζωντανό μέχρι τα μέσα της 8ης δεκαετίας του 20στού αιώνα.
Μια λυγισμένη λεμονόβεργα (φρέσκο κλαδί λεμονιάς) ντυμένη με περδικούλια και κεφαλάδες (άγρια ζουμπούλια), λουλούδια που στολίζουν τα χωράφια αυτή την εποχή, συνέθεταν ένα πανέμορφο στεφάνι. Την όλη κατασκευή στερεώναμε στην άκρη ενός καλαμιού μήκους ενός περίπου μέτρου.
Στο καλάμι ανάμεσα στα χέρια κρεμόταν το καλαθάκι για τα αυγά που μας έδιναν οι νοικοκυρές του χωριού.
Φορώντας τα καλά μας και κρατώντας τον Λάζαρο καμαρώνοντας την ομορφιά του, μπαίναμε στα σπίτια και τραγουδούσαμε,

[Σήμερον έρχετ’ ο Χριστός  
ο επουράνιος Θεός,
εν πόλει Βηθανία
Μάρθα κλαίει και Μαρία.
Λάζαρον τον αδερφό τους
τον γλυκύ καρδιακό τους.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τονε μοιρολογούσαν.
Την ημέρα την τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να’ ρθει
και εβγήκεν  η Μαρία
έξω από την Βηθανία.
και εμπρός το γόνυ κλει
και τα πόδια του φιλεί.

Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θα πέθαιν΄ αδερφός μου.
Μα και τώρα εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω,
πως μπορείς αν το θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.
Λέγε, πίστευε  Μαρία
άγομεν εις τα μνημεία

Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
Άδη, Τάρταρε και Χάρο
Λάζαρο θα σου τον πάρω.
Δεύρο έξω Λάζαρε μου,
φίλε και αγαπητέ μου.

Και παρευθύς από τον Άδη
ως εξαίσιο σημάδι,
Λάζαρος απελυτρώθει,
ανεστήθει κι εσηκώθει.
Ζωντανός σαβανωμένος
και με το κερί ζωσμένος.
Τότε Μάρθα κι η Μαρία
τότε όλη η Βηθανία
Μαθητές και Αποστόλοι
τότε ευρεθήκαν όλοι.

Δόξα τω Θεώ φωνάζουν
και το Λάζαρο ΄ξετάζουν.
Λάζαρε πες μας τι είδες
εις τον Άδη όπου πήγες,
Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδίας, των χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον.

Του χρόνου πάλι να ’ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε.
στο σπίτι σας χαρούμενους,
τον Λάζαρο να πούμε.

Χρόνια πολλά.]

Picture
Picture
Picture
Picture

«Είδα φόβους είδα τρόμους».
Αυτά που συνάντησε στον κάτω κόσμο, ήταν «φαρμάκι της καρδίας και των χειλέων»  και άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λαζάρου, που δεν γέλασε ποτέ πιά και ονομάστηκε αγέλαστος.  Μόνο όταν κάποτε είδε άνθρωπο να κλέβει μια στάμνα είπε.
«Βρε τον φουκαρά, ξέχασε πως κι αυτός είναι από χώμα όπως το σταμνί. Το ΄να χώμα κλέβει τ' άλλο.  Είναι για να γελά ο κάθε πικραμένος»  
Ήταν η μοναδική φορά που χαμογέλασε στην αναστημένη του ζωή.


                                                                                                                           Ε  Θ  Α  Ι  Ο  Σ


Proudly powered by Weebly