Ένα 15νθήμερο ηλιοφάνειας από αρχές Ιανουαρίου έως αρχές Φεβρουαρίου κάθε έτους. Κατά την μετεωρολογική επιστήμη, το έτος 1947 δεν είχαμε καθόλου Αλκυονίδες ημέρες. Οι ημερομηνίες έναρξης, λήξης και η διάρκεια αυτών δεν είναι σταθερές. Η αρχαία ονομασία Αλκυόνιαι προέρχεται από τον Αριστοτέλη.
Μετεωρολογικά, από την χώρα μας μέχρι και την βορειοανατολική Ευρώπη, τις ημέρες αυτές του χειμώνα επικρατεί αντικυκλώνας, δηλ βαρομετρικό υψηλό (High). Αποτέλεσμα, ίδιες περίπου βαρομετρικές πιέσεις σε όλη αυτή την έκταση, με συνέπεια την έλλειψη ανέμων και ηλιοφάνεια.
Αστρονομικά, η Αλκυών είναι ο λαμπρότερος από τους επτά αστέρες του αστρικού σμήνους των Πλειάδων (Πούλια), του αστερισμού του Ταύρου. Ευρίσκονται σε απόσταση περίπου 450 ετών φωτός από την Γή. Τον Ιανουάριο η Πούλια μεσουρανεί κατά το λυκόφως και είναι ορατή στον έναστρο ουρανό.
Κατά την φυσική Ιστορία και την πανίδα η Αλκυών ή Αλκυόνη είναι πουλί. Θαλασσοπούλι αποδημητικό. Έρχεται στην Ελλάδα αρχές Σεπτεμβρίου όταν τα άλλα αποδημητικά φεύγουν και φεύγει τέλη Μαρτίου. Ονομάζεται και Ψαροπούλι. Μικρού μεγέθους, 16 έως 18 εκατοστά, με μεγάλο κεφάλι, μικρά πόδια και μακρύ σκληρό ράμφος. Η δυσαρμονία των
Μετεωρολογικά, από την χώρα μας μέχρι και την βορειοανατολική Ευρώπη, τις ημέρες αυτές του χειμώνα επικρατεί αντικυκλώνας, δηλ βαρομετρικό υψηλό (High). Αποτέλεσμα, ίδιες περίπου βαρομετρικές πιέσεις σε όλη αυτή την έκταση, με συνέπεια την έλλειψη ανέμων και ηλιοφάνεια.
Αστρονομικά, η Αλκυών είναι ο λαμπρότερος από τους επτά αστέρες του αστρικού σμήνους των Πλειάδων (Πούλια), του αστερισμού του Ταύρου. Ευρίσκονται σε απόσταση περίπου 450 ετών φωτός από την Γή. Τον Ιανουάριο η Πούλια μεσουρανεί κατά το λυκόφως και είναι ορατή στον έναστρο ουρανό.
Κατά την φυσική Ιστορία και την πανίδα η Αλκυών ή Αλκυόνη είναι πουλί. Θαλασσοπούλι αποδημητικό. Έρχεται στην Ελλάδα αρχές Σεπτεμβρίου όταν τα άλλα αποδημητικά φεύγουν και φεύγει τέλη Μαρτίου. Ονομάζεται και Ψαροπούλι. Μικρού μεγέθους, 16 έως 18 εκατοστά, με μεγάλο κεφάλι, μικρά πόδια και μακρύ σκληρό ράμφος. Η δυσαρμονία των
παραπάνω αναλογιών εξισορροπείται από την αρμονία των χρωμάτων.Τυρκουάζ στην πλάτη και το πάνω μέρος των φτερών, καφε-κόκκινη κοιλιά και πόδια, λευκή κηλίδα σε μάγουλα και λαιμό. Πετά σαν βέλος, σε πολύ χαμηλές ευθείες πτήσεις μικρής απόστασης. Φτιάχνει την φωλιά του σε τρύπες στις όχθες ποταμών, λιμνών και στους βράχους των ακτών της θάλασσας. Το θηλυκό γεννά τα αυγά του τον Ιανουάριο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα πτηνά. Δείχνει πάντα άγριο, φοβισμένο. Δεν εξημερώνεται.
Ελληνικός Μύθος : Η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, θεού των ανέμων και της Εναρέτης. Παντρεύτηκε τον Κήυκα βασιλιά της Τραχίνας (πόλη στην Θεσσαλία) γιο του Εωσφόρου, του Πρωινού Άστρου και της Φιλονίδος και ήταν τόσο ευτυχισμένοι ο ένας με τη συντροφιά του άλλου, ώστε θεωρούσαν ότι ζούσαν στον ουρανό. Εκείνη είχε την τόλμη να αποκαλεί τον εαυτό της Ήρα και τον σύζυγο της Δία. Κάποτε ο Κύηξ χρειάστηκε να ταξιδέψει. Επειδή οι δρόμοι ήσαν επικίνδυνοι λόγω ληστών, επέλεξε θαλάσσιο ταξίδι παρά την αντίθετη συμβουλή και απαίτηση της Αλκυόνης. Ο Δίας που ήταν θυμωμένος μαζί τους λόγω της βλασφημίας τους, ζήτησε από τον Ποσειδώνα και με την τρίαινα του, σήκωσε τρικυμία. Το πλοίο του Κύηκα βούλιαξε και ο ίδιος πνίγηκε. Η Αλκυόνη προσευχόταν στην Ήρα για την ασφάλεια του χωρίς να γνωρίζει το γεγονός.
Η Αλκυόνη ψάχνει το σύζυγό της. Ελαιογραφία του Herbert James Draper
Η Ήρα αποφάσισε να της αποκαλύψει την φρικτή αλήθεια. Απευθύνθηκε στην Ίριδα και εκείνη με την σειρά της στον Ύπνο, ο οποίος έστειλε τον γυιό του τον Μορφέα να την φανερώσει. Μετά από αυτό η Αλκυόνη έτρεξε στην ακτή, έψαξε και βρήκε τα υπολείμματα του ναυαγίου. Απελπισμένη έσκιζε τα ρούχα της και ξερίζωνε τα μαλλιά της, ώσπου είδε το πτώμα του να επιπλέει. Έπεσε στην θάλασσα να το βγάλει αλλά, όπως το έσερνε προς την ακτή πνίγηκε και η ίδια.
Ο Δίας που είδε το περιστατικό τους λυπήθηκε και τους μεταμόρφωσε και τους δύο σε πουλιά. Μάλιστα διέταξε τον ήλιο να τα ζεσταίνει όταν γεννούν, μέχρι να επωάσουν τα αυγά τους.
Ο Πλούταρχος μας αφηγείται πως, όταν το αρσενικό πτηνό Αλκυόνη γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, το θηλυκό το μεταφέρει πάντα μαζί του, στην πλάτη του και το φροντίζει μέχρι τον θάνατο του.
Ο Δίας που είδε το περιστατικό τους λυπήθηκε και τους μεταμόρφωσε και τους δύο σε πουλιά. Μάλιστα διέταξε τον ήλιο να τα ζεσταίνει όταν γεννούν, μέχρι να επωάσουν τα αυγά τους.
Ο Πλούταρχος μας αφηγείται πως, όταν το αρσενικό πτηνό Αλκυόνη γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, το θηλυκό το μεταφέρει πάντα μαζί του, στην πλάτη του και το φροντίζει μέχρι τον θάνατο του.
Άλλος Ελληνικός Μύθος θέλει την Αλκυόνη μια από τις Πλειάδες, οι οποίες ήταν κόρες του Τιτάνα Άτλαντα και της Ωκεανίδας Πλειόνης. Γεννήθηκαν στο όρος Κυλλήνη και θεωρούνταν θεότητες του βουνού. Ονομάζονταν Μαία, Ταϋγέτη, Ηλέκτρα, Στερόπη, Κελαινώ, Αλκυόνη και Μερόπη. Αυτοκτόνησαν από τον καημό τους για την τιμωρία του Δία στον πατέρα τους (γυιό του Ιαπετού, αρχηγό των Τιτανιδών), μετά την Τιτανομαχία. Του επέβαλε να σηκώνει στους ώμους του τον ουράνιο θόλο, πάνω στο βουνό της Αφρικής που πήρε και το όνομα του.
Άλλος Ελληνικός Μύθος. Ο γίγαντας Ωρίωνας βγήκε για κυνήγι μαζί με τον σκύλο του τον Σείριο. Στο δάσος βρήκε την Αλκυόνη με τις αδελφές της, τις άλλες Πλειάδες, να λούζονται στο ποτάμι. Μόλις τις είδε τις ερωτεύτηκε. Τις πλησίασε μα οι νύμφες φοβήθηκαν και απομακρύνθηκαν τρέχοντας. Ο Ωρίων ερωτευμένος τις καταδίωξε για να τις απαγάγει, με τον σκύλο του να ακολουθεί. Η καταδίωξη συνεχίστηκε ώσπου ο Δίας τις έκανε αστερισμό για να τις λυτρώσει. Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό σαν αστερισμός κι αυτός με τον σκύλο του. Έτσι οι Πλειάδες, εμφανίζονται πάντα να ανατέλλουν πρώτες, τις ακολουθεί ο Ωρίωνας που τις κυνηγά σε όλο το στερέωμα με τον Σείριο να τρέχει ξωπίσω του, ώσπου απελπισμένες (δύουν) πέφτουν στην θάλασσα να γλιτώσουν. Πίσω τους βουτάει και ο γίγαντας, και το άλλο βράδυ θα εμφανιστούν πάλι με την ίδια σειρά, να κυνηγά ο Ωρίωνας τις Πλειάδες και ο Σείριος τον γίγαντα αλυχτώντας.
Τέταρτος Ελληνικός Μύθος. Οι Αλκυονίδες ήταν 7 Νύμφες (άλλες από τις πλειάδες), με ονόματα Αλκίππη, Δριμώ, Αστερία, Ανθή, Μεθώνη, Παλλήνη και Φθονία κόρες του γίγαντα Αλκυονέα γιου του Ουρανού και της Γης. Όταν ο Ηρακλής με την βοήθεια της Αθηνάς τον σκότωσε, λυπήθηκαν τόσο που έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν. Η Αμφιτρίτη (σύζυγος του Ποσειδώνα) τις λυπήθηκε και τις μεταμόρφωσε σε αλκυόνες (πουλιά).
Όπως και νάναι, στο καταχείμωνο μια στάλα ήλιος κάνει την διαφορά. Μέχρι και την διάθεση μπορεί να αλλάξει. Η φύση φροντίζει για όλους και για όλα.
Φωτογραφίες από : 2epal-n-smyrn.att.sch.gr, flickr.com, corinazone.deviantart.com, ferolvios.blogspot.com
Τέταρτος Ελληνικός Μύθος. Οι Αλκυονίδες ήταν 7 Νύμφες (άλλες από τις πλειάδες), με ονόματα Αλκίππη, Δριμώ, Αστερία, Ανθή, Μεθώνη, Παλλήνη και Φθονία κόρες του γίγαντα Αλκυονέα γιου του Ουρανού και της Γης. Όταν ο Ηρακλής με την βοήθεια της Αθηνάς τον σκότωσε, λυπήθηκαν τόσο που έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν. Η Αμφιτρίτη (σύζυγος του Ποσειδώνα) τις λυπήθηκε και τις μεταμόρφωσε σε αλκυόνες (πουλιά).
Όπως και νάναι, στο καταχείμωνο μια στάλα ήλιος κάνει την διαφορά. Μέχρι και την διάθεση μπορεί να αλλάξει. Η φύση φροντίζει για όλους και για όλα.
Φωτογραφίες από : 2epal-n-smyrn.att.sch.gr, flickr.com, corinazone.deviantart.com, ferolvios.blogspot.com